Εβδομάδα ή βδομάδα // Ουσιαστικό θηλυκού γένους. // είναι το χρονικό διάστημα των επτά συνεχόμενων ημερών (από την Κυριακή ως το Σάββατο), του οποίου η διαδοχική επανάληψη, ανεξάρτητα από το σύστημα των μηνών και των ετών, διαιρεί το χρόνο σε ίσες περιόδους.

...Weekend......ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΕΣΟ ΜΕ... ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ για Εναλλακτική Οικονομία • online

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
............... Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμε τους φόβους μας....................................................Les Brown
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θέματα

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Απειλούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν, κυρίως μέσω ενός θηριώδους προπαγανδιστικού μηχανισμού, δοκιμάζοντας τις αντοχές του ελληνικού λαού που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγηθεί σε εξαθλίωση.

              ΠΟΛΙΤΙΚΗ               








Του Γιώργου Η. Παπαηλιού
Δικηγόρου-Διδάκτορα Νομικής
                                                                 
« ό χ ι »

Μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών και το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, οι ξένοι δανειστές (το ευρωσύστημα και το ΔΝΤ), εκμεταλλευόμενοι την πρόθεσή της να διαπραγματευτεί και και συνάψει μία αμοιβαία επωφελή και βιώσιμη συμφωνία, έθεσαν ως στόχο την ταπείνωση της κυβέρνησης και στη συνέχεια την ανατροπή της. Σκοπός των ξένων δανειστών, η αποτροπή μετάδοσης του ιού της αμφισβήτησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και σε άλλες χώρες εκτός Ελλάδας.   



Μέσω συνεχών «ήξεις-αφήξεις», εναλλαγών «ζεστού-κρύου» και εν τέλει της υποβολής τελεσιγραφικής πρότασης, οδήγησαν τη διαπραγμάτευση στα άκρα.
Η εξαγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος επί της τελεσιγραφικής πρότασης  προκάλεσε εκνευρισμό και ανησυχία στους ξένους δανειστές, για τους οποίους ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί όχι απλώς κυρίαρχη επιλογή αλλά τη μοναδική πολιτική. Το γεγονός, ότι μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, και η κυβέρνησή της, μην ενδίδοντας σε πιέσεις και απειλές, εννοούσε να διαπραγματεύεται ουσιαστικά και να απευθύνεται στους πολίτες προκειμένου να αποφασίσουν, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Τους «χάλαγε τη σούπα», διότι  τόσο στο ευρωσύστημα όσο και στο ΔΝΤ  έχουν συνηθίσει διαφορετικά, με  υποτελείς, τα κράτη-παρίες, να δέχονται εντολές χωρίς αντιρρήσεις και να πειθαρχούν στις υποδείξεις των επικυρίαρχων.
Έτσι οι ξένοι δανειστές, σε αγαστή συνεργασία με τους εγχώριους συμμάχους τους-το νεοφιλελεύθερο πλέγμα του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του «μνημονιακού» πολιτικού συστήματος, έχουν δρομολογήσει σχέδιο με σκοπό να υπερψηφιστεί η επιλογή του «ναι».
Επιβάλλουν απόλυτη χρηματοδοτική και οικονομική ασφυξία στη χώρα. Οι «κλειστές τράπεζες» και ο έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων είναι συνέπεια της επιδίωξης των ξένων δανειστών «να γονατίσουν» την ελληνική πλευρά.   
Παρεμβαίνουν, μέσω των ανώτατων αξιωματούχων τους, ωμά και απροκάλυπτα στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας, όχι μόνον επιλέγοντας και προπαγανδίζοντας δημοσία το «ναι» και κατακεραυνώνοντας το «όχι», αλλά και αλλάζοντας !!! επιβάλλοντας άλλο ερώτημα από αυτό που η ελληνική βουλή  έθεσε ως αντικείμενο του δημοψηφίσματος, προκειμένου να έχουν την απάντηση που επιδιώκουν. Έτσι, το ερώτημα που αυθαίρετα θέτουν, είναι, αν ο ελληνικός λαός επιλέξει τη συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη, ψηφίζοντας «ναι» ή την έξοδο από αυτήν, ψηφίζοντας «όχι». Δηλαδή διαστρέφουν το πράγματι τιθέμενο ερώτημα και το «φέρνουν στα μέτρα τους». Γι΄ αυτούς δεν υπάρχουν κυρίαρχα κράτη και δημοκρατικοί κανόνες. Υπάρχει μόνον η ωμή δύναμη των επικυρίαρχων.                   

Απειλούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν, κυρίως μέσω ενός θηριώδους προπαγανδιστικού μηχανισμού, δοκιμάζοντας τις αντοχές του ελληνικού λαού που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγηθεί σε εξαθλίωση.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, τίθεται προς την ΕΕ,  το ερώτημα, αν στην Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος αυτής, «επιτρέπεται» να λειτουργεί η δημοκρατία και να εφαρμόζεται η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Φαίνεται, ότι η δημοκρατία και οι εκφάνσεις της λαϊκής κυριαρχίας είναι γι΄ αυτήν βαρίδια. Τις επικαλείται τυπικά και τις αποδέχεται μόνον όταν τη «βολεύει». Διαφορετικά, τις κατακεραυνώνει ως «δημαγωγία», «εθνολαϊκισμό», «νεοκομμουνισμό», εκμεταλλευόμενη την τρομοκράτηση και συνακόλουθα το φόβο που προκαλούν στην ελληνική κοινωνία, με τα οικονομικά μέσα και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που το διεθνές, ευρωπαϊκό και ελληνικό σύστημα διαθέτουν.

Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, πέραν του ότι αποτελεί κίνηση στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους ξένους δανειστές, συνιστά και δημοκρατική απάντηση στον εκβιασμό τους. Σημαίνει ανάκτηση του αυτεξούσιου της ελληνικής πολιτείας, επιβεβαίωση της λαϊκής κυριαρχίας ως συνταγματικής αρχής, που αναγνωρίζει τη συμμετοχή του λαού, άμεσα και χωρίς διαμεσολάβηση, στη λήψη αποφάσεων επί σημαντικών θεμάτων που αφορούν το παρόν και το μέλλον του. Συνακόλουθα δημιουργεί προϋποθέσεις εθνικής-δημοκρατικής ενότητας, διότι η απάντηση στο τιθέμενο ερώτημα είναι αυτονόητη-«όχι».    
Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και ανεξαρτήτως του πράγματι τιθέμενου δημοψηφισματικού ερωτήματος (επί του περιεχομένου της τελεσιγραφικής πρότασης των ξένων δανειστών) και του αυθαίρετου και ψευδεπίγραφου διλήμματος (ευρώ ή δραχμή), ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει : Aν προκρίνει να είναι κυρίαρχος και ελεύθερος και, μέσω διαπραγματεύσεων και συμφωνίας - λύσης, να διαμορφώσει προϋποθέσεις για θεσμικό μετασχηματισμό και κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, ψηφίζοντας «όχι» ή αν προκρίνει να συνεχίσει να υφίσταται τα δεσμά «μνημονιακών» πολιτικών λιτότητας και ύφεσης, ψηφίζοντας «ναι».     
Η συγκυρία είναι κομβική για τον τόπο. Οι ξένοι δανειστές γνωρίζουν ότι η υπερψήφιση του «όχι», πέραν του ισχυρού συμβολισμού που θα εκπέμψει, εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει σε άλλο πεδίο διαπραγμάτευσης, αφού θα ενισχυθεί η διαπραγματευτική θέση της ελληνικής πλευράς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν χωρίς δυσκολίες.
Ανεξαρτήτως των όποιων ενστάσεων μπορούν να εγερθούν για τη διαπραγματευτική τακτική και τις όποιες  αστοχίες της ελληνικής κυβέρνησης, η μέχρι πνιγμού οικονομική ασφυξία, οι απειλές, η τρομοκράτηση, ο φόβος, εν ολίγοις η «κήρυξη πολέμου» από τους ξένους δανειστές, όχι κατά της κυβέρνησης αλλά κατά του ελληνικού λαού, πρέπει να αποκρουστεί.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να υπερασπιστεί εθνική κυριαρχία της χώρας,  τη δημοκρατία, την ιστορία και την αξιοπρέπειά του. 
«κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις» 

 _______________
  * Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" - Ιούλιος 2015 // αρ. φυλ. 266  

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

ΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Δ.Σ.Α! Γιατί και πώς ο Νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας αλυσοδένει τους πολίτες στις σχέσεις τους με τις Τράπεζες

Σε αναστάτωση βρίσκονται οι δικηγόροι μετά την εσπευσμένη κατάθεση στην Βουλή του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας στο δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων για την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές, που ψηφίζεται αύριο, Τετάρτη. Διαβάστε τι έγραφε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών για το θέμα προ μηνών.
Εκτάκτως συγκαλείται στην Αθήνα η συντονιστική επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας για να καθορίσει τη στάση του δικηγορικού σώματος, όπως γράφει η Εφημερίδα των Συντακτών.
Το σχέδιο του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που έχει συνταχθεί από την νομοπαρασκευαστική επιτροπή του αρεοπαγίτη Ιωάννη Χαμηλοθώρη, έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις των Δικηγορικών Συλλόγων και ο δικηγορικός κόσμος το έχει καταδικάσει με δημοψήφισμα τον περασμένο Δεκέμβριο, οπότε και είχε κατέλθει σε απεργία διαρκείας. η οποία ανεστάλη λόγω των βουλευτικών εκλογών του Ιανουαρίου 2015.
Το σχέδιο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που κατατέθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο στην Βουλή περιλαμβάνει και διατάξεις που αφορούν τους πλειστηριασμούς, της ενίσχυσης των τραπεζικών προνομίων, της κατάργησης της εμμάρτυρης απόδειξης.
Συγκεκριμένα, για τους πλειστηριασμούς το νέο σχέδιο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προβλέπει ότι πλέον θα γίνονται όχι με βάση τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων -όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα- αλλά με βάση τις εμπορικές αξίες.
Όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση «ως τιμή πρώτης προσφοράς για τον πλειστηριασμό ακινήτου ορίζεται η εμπορική του αξία, όπως αυτή προσδιορίζεται κατά τον χρόνο της κατάσχεσης, ενώ σήμερα, ορίζεται η αξία που προκύπτει από τον προσδιορισμό της αξίας του ακινήτου με αντικειμενικά κριτήρια σύμφωνα με τον νόμο 1249/1982.
Διαβάστε την αναλυτική ανακοίνωση για τον Νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που εξέδιδε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στις 25 Νοεμβρίου 2014, στην οποία συμπεραίνεται απερίφραστα, μεταξύ άλλων,  ότι ευνοούνται αποκλειστικά οι τράπεζες, σε βάρος κάθε άλλου δανειστή, συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ (25 Νοεμβρίου 2014)
Βασικά σημεία του νομοσχεδίου του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας 
στα οποία αντιτίθεται το Δικηγορικό Σώμα και ο νομικός κόσμος της χώρας.
Από την ανάγνωση του εν λόγω νομοσχεδίου καθίσταται –δυστυχώς- σαφές ότι η εξαγγελία περί διαλόγου με τη νομική κοινότητα (δικαστές, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, δικαστικούς επιμελητές) ήταν άκρως προσχηματική. Αγνοήθηκαν πλήρως οι εμπεριστατωμένες παρατηρήσεις και προτάσεις επί των άρθρων του σχεδίου του ΚΠΔ, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί και γνωστοποιηθεί –ήδη τον Αύγουστο- από την Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας. Παραγνωρίστηκε η ομόφωνη σχεδόν απόφαση της Διοικητικής Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις είναι –στην πλειονότητά τους- ατυχείς και σε κάθε περίπτωση απρόσφορες προς επίτευξη των σκοπών που τις συνοδεύουν. Επίσης δεν ελήφθησαν υπόψη οι ανάλογου περιεχομένου αποφάσεις των διοικητικών Ολομελειών των μεγάλων Δικαστηρίων της χώρας.
Αναλυτικά, οι κυριότερες ρυθμίσεις με τις οποίες διαφωνούμε, είναι οι κάτωθι:
  1. Επανακαθορίζεται το σύνολο των ρυθμίσεων, αλλά και της όλης φιλοσοφίας της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, με δραματική φαλκίδευση των δικαιωμάτων των οφειλετών των Τραπεζών, ιδίως αναφορικά με τα ζητήματα πλειστηριασμών ακινήτων και την ενίσχυση των προνομίων των Τραπεζών και τον περιορισμό των εν γένει δικαιωμάτων εργαζομένων, δημοσίων υπαλλήλων, ασφαλιστικών οργανισμών, εγχειρόγραφων δανειστών, υπέρ των προνομίων των εμπραγμάτων προνομιούχων, ήτοι των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Πρόκειται για ρυθμίσεις που έρχονται σε συνέχεια σειράς βαρύτατα δυσμενών μέτρων κατά της μικρής και μεσαίας τάξης ή της μικρής ιδιοκτησίας.
Ο προτεινόμενος επανακαθορισμός της σειράς κατάταξης των δανειστών στον πίνακα γενικών προνομίων και η κατάργηση της ισχύουσας πρόβλεψης για τη διαίρεση του πλειστηριάσματος σε ποσοστά μετά την ικανοποίηση της τρίτης τάξης αυτών ευνοεί αποκλειστικά τις Τράπεζες, σε βάρος κάθε άλλου δανειστή, συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης. Οι δε Τράπεζες αποκτούν συμμετοχή στη διανομή του πλειστηριάσματος ακόμα και με την προσημείωση υποθήκης, χωρίς να είναι αναγκασμένες να την έχουν τρέψει  σε υποθήκη. Η ανωτέρω διαπίστωση περί της προνομιακής μεταχείρισης των Τραπεζών δεν είναι μόνο δική μας. Απαντά σαφώς και στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους: «Από τις προτεινόμενες διατάξεις ενδέχεται να προκληθεί απώλεια εσόδων του Δημοσίου και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, λόγω της αποδυνάμωσης των ισχυόντων σήμερα προνομίων τους στις διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης»!  Τούτο ομολογούν δημόσια  και οι αρμόδιοι Υπουργοί Οικονομικών και Δικαιοσύνης: «Η εν λόγω απώλεια εσόδων θα αναπληρώνεται από άλλες πηγές εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού και των ανωτέρω φορέων κατά περίπτωση»! Δηλ. δίνουν προνόμια στις Τράπεζες και στη συνέχεια αναζητείται η κάλυψη αυτής της συνειδητής δημοσιονομικής απώλειας πάλι μέσω προδήλως νέων φορολογικών ρυθμίσεων σε βάρος του πολίτη αυτής της χώρας!
Ειδικότερα επί των διατάξεων της αναγκαστικής εκτέλεσης:
  • Άρθρο 934 ΚΠολΔ
Περιορίζονται ασφυκτικά οι χρόνοι προσβολής των πράξεων της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, αφού όλες οι πράξεις της προδικασίας και κύριας διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης μέχρι και την κατάσχεση προσβάλλονται μέσα σε προθεσμία 45 ημερών, όταν, σε αντίθεση με τον ισχύοντα ΚΠολΔ, οι πράξεις της προδικασίας και της αμφισβήτησης της απαίτησης προσβάλλονται μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από την κατάσχεση, η δε κατάσχεση προσβάλλεται μέχρι την έναρξη του πλειστηριασμού.
Επίσης η προθεσμία προσβολής του πλειστηριασμού των ακινήτων περιορίζεται στις εξήντα ημέρες από τη μεταγραφή της κατακυρωτικής έκθεσης, ενώ με τον ισχύοντα ΚΠολΔ στις ενενήντα ημέρες.
Ο περιορισμός των προθεσμιών θέτει ασφυκτικά χρονικά περιθώρια αντίδρασης στον οφειλέτη, ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες που απαιτείται έρευνα για την συγκέντρωση στοιχείων, όπως είναι λ.χ. έρευνα προς αντίκρουση των στοιχείων κίνησης αλληλόχρεου λογαριασμού σε αντίστοιχη σύμβαση με πιστωτικό ίδρυμα, μετά το κλείσιμο του οποίου επισπεύδεται διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης.
  • Άρθρο 937 ΚΠολΔ
Σε περίπτωση εκτέλεσης που στηρίζεται σε δικαστική απόφαση ή διαταγή πληρωμής, κατά της απόφασης που εκδίδεται επί της ανακοπής επιτρέπεται μόνο η άσκηση έφεσης. Αμφίβολης νομιμότητας, από πλευράς Συνταγματικού και Ευρωπαϊκού δικαίου, διάταξη η οποία στερεί τον οφειλέτη να προσφύγει για τελική δικαστική κρίση αναφορικά με την επισπευδόμενη εναντίον του διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος με την μέχρι σήμερα νομολογία του ερμήνευε και διέπλαθε το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης.Διάταξη που ευνοεί κυρίως τα πιστωτικά ιδρύματα των οποίων οι εκτελεστοί τίτλοι περιορίζονται αποκλειστικά στις διαταγές πληρωμής και δικαστικές αποφάσεις.
  • Άρθρο 971 ΚΠολΔ
Στερείται ο οφειλέτης του δικαιώματος να ασκήσει αναίρεση κατά της απόφασηςτης ανακοπής του με την οποία προσβάλλει αναγγελία δανειστή. Τούτο έχει ως συνέπεια τη διανομή του πλειστηριάσματος συντομότερα, διάταξη που ευνοεί κυρίως τις τράπεζες, οι οποίες αναγγέλλονται σε πλειστηριασμούς που επισπεύδουν άλλες τράπεζες.
  • Άρθρο 972 ΚΠολΔ
Με τη διάταξη της §1β προβλέπεται, ότι η αναγγελία πρέπει να επιδοθεί στον συμβολαιογράφο το αργότερο πέντε (5) ημέρες πριν από τον πλειστηριασμό και μέσα στην ίδια προθεσμία πρέπει να κατατεθούν τα έγγραφα που αποδεικνύουν την απαίτηση, σε αντίθεση με την ισχύοντα ΚΠολΔ που προβλέπει δεκαπενθήμερη προθεσμία μετά τον πλειστηριασμό.
Αυτό θα έχει ως συνέπεια να εξοβελίζονται, κατ΄ αποτέλεσμα, οι απλοί δανειστές από την διαδικασία των πλειστηριασμών, αφού οι τράπεζες έχοντας οργανωμένες υπηρεσίες θα μπορούν να παρακολουθούν αυτούς και να γνωρίζουν την ακριβή ημερομηνία διεξαγωγής τους, σε αντίθεση με τους πρώτους που ήδη πριν την διεξαγωγή του πλειστηριασμού, θα έχουν απωλέσει την προθεσμία της αναγγελίας και εντεύθεν της ικανοποίησής τους από το πλειστηρίασμα.
Το σοβαρότατο όμως πρόβλημα που θα δημιουργήσει η διάταξη αυτή, είναι το γεγονός, ότι στη περίπτωση που επισπεύδεται πλειστηριασμός κατά του οφειλέτη, τότε οι τράπεζες, όπως και κάθε άλλος δανειστής, ακριβώς για να αναγγελθούν εμπρόθεσμα πριν από τον πλειστηριασμό, θα αναγκασθούν να καταγγείλουν και τις δικές τους δανειακές συμβάσεις, αυξάνοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο των αριθμό των κόκκινων δανείων.
  • Άρθρο 975 ΚΠολΔ
Με την εν λόγω διάταξη περιορίζεται το προνόμιο των δικηγόρων στον πίνακα κατάταξης μόνο στις αμοιβές, έξοδα και αποζημιώσεις, εφόσον προέκυψαν μέσα στην τελευταία διετία πριν από την ημερομηνία ορισμού του πρώτου πλειστηριασμού ή κήρυξης της πτώχευσης όταν αυτοί (δικηγόροι) αμείβονται με 3 πάγια περιοδική αμοιβή, θέτοντας έτσι εκποδών (σε αντίθεση με την ισχύουσα διάταξη «κατά υπόθεση») το σύνολο των αμοιβών που προέρχονται από την λοιπή δικηγορική ύλη της πλειοψηφίας των δικηγόρων που δεν παρέχουν έμμισθες υπηρεσίες. Έτσι λ.χ. αμοιβές από εργολαβικό ή αμοιβή υπολογιζόμενη κατ΄ αποκοπή ανά υπόθεση δεν τυγχάνουν υπό την νέα διάταξη κανενός προνομίου.
  • Άρθρο 977 ΚΠολΔ
Στη διάταξη αυτή και συγκεκριμένα στην §3 προβλέπεται, μεταξύ των άλλων, συμμετοχή στη διανομή του πλειστηριάσματος και των προσημειούχων δανειστών εις τρόπο ώστε οι απαιτήσεις με ειδικό προνόμιο (υποθήκη) του άρθρου 976 να ικανοποιούνται έως το εξήντα πέντε τοις εκατό (65%), οι απαιτήσεις με γενικό προνόμιο του άρθρου 975 (δικηγορικές αμοιβές, αμοιβές εργαζομένων, απαιτήσεις δημοσίου για ΦΠΑ, απαιτήσεις οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης) έως το είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) και οι μη προνομιούχες απαιτήσεις (προσημειώσεις) έως το δέκα τοις εκατό (10%) του ποσού του πλειστηριάσματος που πρέπει να διανεμηθεί στους πιστωτές συμμέτρως. Περαιτέρω προβλέπεται, ότι αν συντρέχουν απαιτήσεις του άρθρου 975 και μη προνομιούχες απαιτήσεις, οι απαιτήσεις του άρθρου 975 ικανοποιούνται σε ποσοστό έως το εβδομήντα τοις εκατό (70%) του ποσού του πλειστηριάσματος, που πρέπει να διανεμηθεί στους πιστωτές, ενώ οι μη προνομιούχοι ικανοποιούνται στο υπόλοιπο ποσοστό συμμέτρως.
Διάταξη η οποία ευνοεί αποκλειστικά τις τράπεζες, σε βάρος των εργαζομένων, δικηγόρων, αλλά και απέναντι ακόμα και στο ελληνικό δημόσιο και τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, αφού οι πρώτες αποκτούν κατ΄ αυτόν τον τρόπο συμμετοχή στη διανομή του πλειστηριάσματος ακόμα και με την προσημείωση υποθήκης, χωρίς να είναι αναγκασμένες να την έχουν τρέψει προηγουμένως σε υποθήκη.
  • Άρθρο 1009 ΚΠολΔ
Με την εν λόγω διάταξη προβλέπεται, ότι αν το ακίνητο που πλειστηριάστηκε ήταν μισθωμένο για την άσκηση σε αυτό επιχείρησης, ο υπερθεματιστής έχει δικαίωμα να καταγγείλει τη μίσθωση, οπότε αυτή λύεται μετά την πάροδο δύο (2) μηνών από την καταγγελία, διάταξη που θέτει σε δυσμενέστατη θέση τον καλόπιστο μισθωτή – επαγγελματία, ο οποίος πέρα από την απώλεια του μισθίου θα έχει και τεράστια οικονομική ζημία στη περίπτωση που θα έχει προβεί, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, σε επενδύσεις στο μίσθιο που πλειστηριάσθηκε.
  • Σημείωση:
Μεταξύ των διατάξεων περί αναγκαστικής εκτέλεσης που είχαμε προβάλει σοβαρές και εμπεριστατωμένες αντιρρήσεις ήταν κι εκείνες των άρθρων 993 και 995 ΚΠολΔ.  Και τούτο διότι σύμφωνα με τις εν λόγω διατάξεις για την εκτίμηση της αξίας του ακινήτου που κατάσχεται, λαμβάνεται υπόψη η εμπορική του αξία, όπως αυτή προσδιορίζεται κατά το χρόνο της κατάσχεσης. Επίσης, ως τιμή πρώτης προσφοράς για τον πλειστηριασμό ακινήτου ορίζεται η εμπορική του αξία, όπως αυτή προσδιορίζεται κατά το χρόνο της κατάσχεσης,  διάταξη η οποία θα οδηγήσει σε αυθαιρεσίες, αφού, στη ρευστή οικονομική κατάσταση την οποία διέρχεται η χώρα, λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι εύκολο κυρίως για τις τράπεζες να προσδιορίζουν μικρές εμπορικές αξίες, σε βλάβη των συμφερόντων των οφειλετών που θα αποσβένουν αντίστοιχα μικρότερο ποσό χρέους και το κέρδος των τραπεζών θα συνίσταται έτσι αφενός μεν ότι το υπόλοιπο της οφειλής του δανειολήπτη θα εξακολουθεί να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, αφετέρου δε η ίδια η τράπεζα μπορεί να πλειοδοτήσει και κατ΄ αυτόν τον τρόπο να αποκτά περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών σε χαμηλές (εμπορικές) αξίες.
     Τελικά, στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, οι ανωτέρω διατάξεις   παραμένουν μεν ως έχουν, όμως κατόπιν της ως άνω κριτικής μας, συμπεριελήφθη μεταβατική διάταξη στο τέλος του νομοσχεδίου, σύμφωνα με την οποία, αυτές θα τεθούν  σε εφαρμογή μετά την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, «η οποία θα γίνει το αργότερο έως τις 31-12-2015 και θα καθορίζει τον τρόπο προσδιορισμού της εμπορικής αξίας του ακινήτου που κατάσχεται, το αρμόδιο όργανο προσδιορισμού της αξίας αυτής και κάθε άλλη λεπτομέρεια».
Δηλαδή, μέχρι την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος, η εκτίμηση της αξίας των ακινήτων θα γίνεται σύμφωνα με την αντικειμενική αξία που ισχύει κατά τον χρόνο της κατάσχεσης.
2. Επί των διατάξεων για την τακτική διαδικασία ενώπιον των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων
Καταργείται η εμμάρτυρη απόδειξη με αποτέλεσμα να καθίσταται άνευ ουσιαστικού περιεχομένου η αποδεικτική διαδικασία και να αναιρείται κάθε έννοια δίκαιης δίκης(άρθρο 237 επ. ΚΠολΔ).
Αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση ότι, εν προκειμένω, υιοθετείται ένα «πρότυπο δίκης» που στηρίζεται στην έγγραφη διαδικασία, στην έγγραφη διεξαγωγή των αποδείξεων. Το εν λόγω «πρότυπο» δομείται στη βάση ανελαστικών προθεσμιών και μιας φερόμενης απλοποίησης της όλης διαδικασίας. Η προφορική συζήτηση της υπόθεσης, η εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο κατ’ αρχάς καταργείται. Αυτή η βουβή συζήτηση μπορεί μάλιστα να λάβει χώρα χωρίς την παρουσία διαδίκων ή  πληρεξουσίων δικηγόρων! Στη συνέχεια, προβλέπεται η δυνατότητα να επαναληφθεί η συζήτηση, δηλαδή να υπάρξει κατ’ αντιδικία προφορική εξέταση του μάρτυρα, εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο από το δικαστήριο και σε περίπτωση Πολυμελούς Δικαστηρίου τούτη διεξάγεται μόνον ενώπιον του Εισηγητή και όχι της όλης σύνθεσης! Είναι ευνόητο ότι έτσι τίθεται εκποδών η «ουσία» της διάσκεψης του Δικαστηρίου, προκειμένου να εκδοθεί απόφαση. Καταστρατηγείται δε ουσιαστικά η αρχή του φυσικού δικαστή.
Οι αντιρρήσεις, λοιπόν, που έχουν αναπτυχθεί επί των εν λόγω ρυθμίσεων είναι πολλές και άκρως σοβαρές. Ενδεικτικά:
  • Ουσιαστικά αναιρούνται οι θεμελιώδεις αρχές της αμεσότητας και της προφορικότητας που διέπουν μέχρι σήμερα την πολιτική δίκη. Στο σημείο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η αναφορά στην ακόλουθη σκέψη των συντακτών του νομοσχεδίου, στο βαθμό που αποτέλεσε «δεδομένο» για τις προτεινόμενες ρυθμίσεις: «Είναι  σαφές ότι η συζήτηση στο ακροατήριο αντιμετωπίζεται …ως μια κενή περιεχομένου αλλά και επιβαρύνουσα τυπικότητα (!)». Και τίθεται το ερώτημα: Με ποιο κριτήριο υπολαμβάνεται η τήρηση θεμελιωδών αρχών ως μια ενοχλητική τυπικότητα; Οι δικονομικοί τύποι ήσαν και είναι πάντοτε οι ασφαλιστικές δικλείδες για την αποτροπή αυθαιρεσιών και για την τήρηση των αρχών του κράτους δικαίου.
  1. Διατηρούνται τα υψηλά παράβολα η καταβολή του δικαστικού ενσήμου κατά τη συζήτηση της αγωγής, ακόμη κι αν το αίτημα είναι αναγνωριστικό, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται τα προβλήματα που ήδη ανακύπτουν στην πράξη και να εμποδίζεται η πρόσβαση των πολιτών στη δικαιοσύνη. Η παραβίαση μάλιστα του εν λόγω δικαιώματος έχει ήδη καταδειχθεί με αποφάσεις δικαστηρίων ουσίας, που νομολόγησαν περί της αντισυνταγματικότητας των σχετικών ρυθμίσεων. Και σ’ αυτό το δικαίωμα και σ΄αυτές τις δικαστικές αποφάσεις κώφευσαν οι συντάκτες του νομοσχεδίου.
  2. Προτείνεται επαναφορά της επιβολής προσωρινής κράτησης και κατά εμπόρων για εμπορικές απαιτήσεις. Παρά την πρόβλεψη εξαίρεσης, σε περίπτωση που –πάντως- αποδεικνύεται η αδυναμία εκπλήρωσης της χρηματικής οφειλής, η προτεινόμενη διάταξη, ως κανόνας, είναι αμφίβολης συμβατότητας με την ΕΣΔΑ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Είναι ευνόητο ότι η αδιάλλακτη στάση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης στις παραπάνω ρυθμίσεις συνιστά απρόκλητη επίθεση όχι μόνον κατά της νομικής κοινότητας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, η οποία συνεχίζει να βάλλεται. Ουσιαστική στόχευση των ρυθμίσεων δεν είναι η ορθή και ταχεία απονομή της δικαιοσύνης , αλλά η εξυπηρέτηση συμφερόντων των Τραπεζών.
Η νομική κοινότητα ομονοεί ότι εν λόγω νομοσχέδιο όχι μόνον δεν συμβάλλει στην επιτάχυνση της πολιτικής δίκης, αλλά αντίθετα επιτείνει στην επιβράδυνση της πολιτικής δίκης. Θα προκαλέσει στην πράξη σοβαρά προβλήματα εφαρμογής, ανασφάλεια δικαίου και εν τέλει έλλειμμα δικαιοσύνης.

ΠΗΓΗ: http://neakeratsiniou.blogspot.com/2015/07/blog-post_652.html#ixzz3geiu9hzi

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

«Συγκλονισμένοι εφοπλιστές-εκκλησία λένε πως θα πληρώσουν φόρους»!



Της Κρυσταλίας Πατούλη

Συγκλονισμένοι οι Έλληνες εφοπλιστές από την τραγική θέση της πατρίδας τους(και βέβαια μετά από πολύχρονη σφορδή κριτική και πίεση ολοσύσσωμων των ΜΜΕ), δήλωσαν πριν από λίγο πως θα σταματήσουν τις φιλανθρωπίες και θα πληρώσουν φόρους (συν αναδρομικά των πέντε τελευταίων ετών της κρίσης) και επιπλέον θα καταθέσουν σε ελληνικές τράπεζες τα χρήματα που έχουν στις τράπεζες του εξωτερικού.
Το έμαθε και η Εκκλησία και ντράπηκε, οπότε ανακοίνωσε ότι μία από τα ίδια... μπλα μπλα δέχεται να πληρώσει τους φόρους της, και από την τεράστια περιουσία της σε ακίνητα από εδώ και στο εξής.
Άναυδοι οι πολιτικοί που έχουν κυβερνήσει τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια, αναγκάστηκαν μετά από τα ομολογουμένως συγκινητικά αυτά νέα, να δηλώσουν πως και εκείνοι θα επιστρέψουν στο κράτος τα κλεμμένα (ή τέλος πάντων μεγάλο μέρος αυτών).
Ε, τι να κάνουν και οι υπόλοιποι πλούσιοι και νεόπλουτοι (με τον τρόπο τους...) που έχουν φορτώσει τις Ελβετικές τράπεζες... θέλοντας και μη, για να νιώθουν ότι συμβαδίζουν με τους μεγάλους κεφαλαιούχους της Ελλάδας, δέχτηκαν να φέρουν και εκείνοι τις καταθέσεις τους στη χώρα, και να πληρώσουν μάλιστα και τους ανάλογους φόρους.
Ως εκ των παραπάνω, δεν τίθεται πλέον θέμα δημόσιου χρέους, και τα μνημόνια είναι πλέον παρελθόν. Τώρα ολοκληρώθηκε και η εικόνα της εθνικής ενότητας.
_______________
http://www.koutipandoras.gr/article/145665/sygklonismenoi-efoplistes-ekklisia-lene-pos-tha-plirosoyn-foroys

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Νόαμ Τσόμσκι: Oι 10 τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

    ΣΚΕΨΕΙΣ // ΙΔΕΕΣ    



Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

1. Η τεχνική της διασκέδασης
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών….
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.
Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ” αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον.
Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν.
Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του.
Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ” όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ” όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.
Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά.
Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει το «σπήλαιο του Πλάτωνα» και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.

____________________
http://www.tilestwra.com/noam-tsomski-oi-10-technikes-gia-ti-chiragogisi-tis-kinis-gnomis/

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ