Εβδομάδα ή βδομάδα // Ουσιαστικό θηλυκού γένους. // είναι το χρονικό διάστημα των επτά συνεχόμενων ημερών (από την Κυριακή ως το Σάββατο), του οποίου η διαδοχική επανάληψη, ανεξάρτητα από το σύστημα των μηνών και των ετών, διαιρεί το χρόνο σε ίσες περιόδους.

...Weekend......ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΕΣΟ ΜΕ... ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ για Εναλλακτική Οικονομία • online

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
............... Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμε τους φόβους μας....................................................Les Brown
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θέματα

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Ξεπούλημα στην Πορτογαλία (ελληνικοί υπότιτλοι)





Διαβάστε και το πολύ καλά σχετικό άρθρο : http://www.analyst.gr/2015/12/09/i-xo...
Ντοκυμαντέρ που προβλήθηκε στις 7/12/15 στο κανάλι WDR της γερμανικής τηλεόρασης. Η Πορτογαλία, η χώρα-πρότυπο της Τρόικας, βγήκε από τα μνημόνια. Και πού βρίσκεται τώρα;

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Η "ανάπτυξη" δεν υπάρχει...

Μήπως έτυχε να δείτε φωτογραφίες από τον θάλαμο αερίων που ονομάζεται Πεκίνο; Αιθαλομίχλη τόσο πυκνή που περιορίζει την ορατότητα σε μερικά μέτρα στους δρόμους της κινεζικής πρωτεύουσας.

Του Γιάννη Μακριδάκη*


Το 2011 ήταν η πρώτη χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητας, που η Κίνα απέκτησε πληθυσμό αστών καταναλωτών περισσότερο από τον πληθυσμό των παραγωγών-αγροτών. Το 2008 ήταν η πρώτη χρονιά που ο πληθυσμός των αστών καταναλωτών της γης ξεπέρασε τον πληθυσμό των παραγωγών- αγροτών, και άρχισε η οικονομική κρίση, τι σύμπτωση…
Πριν ένα χρόνο η Κίνα ψήφισε νόμους περαιτέρω ενθάρρυνσης της αστυφιλίας με σκοπό οι αστοί καταναλωτές κάτοικοί της να ανέλθουν στο 60% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, για να τονωθεί η εσωτερική αγορά.
Εν τω μεταξύ η ερημοποίηση της γης, λόγω των εκτεταμένων και εντατικών μονοκαλλιεργειών για να εκτρέφονται, κι όχι να τρέφονται, οι καταναλωτές, και λόγω της χρήσης φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων και άλλων απαράδεκτων γεωργικών μεθόδων, που μολύνουν το νερό και καθιστούν τη γη άγονη και νεκρή, έχει υπερβεί κάθε όριο συναγερμού αφού η έρημος έχει ήδη φτάσει μόλις 70 χιλιόμετρα βόρεια του Πεκίνου και τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία της προς την κατάκτησή του.
Αυτά φυσικά δεν συμβαίνουν μόνον στην Κίνα. Στον θεσσαλικό κάμπο π.χ. η μονοκαλλιέργεια, η χρήση χημικών έχουν φέρει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, τα πηγάδια έχουν κατέβει στα 340μ και αντλούν νερό θολό, όπως ακριβώς στις πρώην καλλιεργήσιμες εκτάσεις της Μογγολίας, νυν ερημοποιημένες και εγκαταλελειμμένες εντός μόνον 20 ετών.
Αυτή ακριβώς είναι η εικόνα, το αποτέλεσμα και οι γνωστές πλέον συνέπειες στην ζωή και στην υγεία μας, της διαβόητης ανάπτυξης, την οποίαν εδώ και χρόνια έχουμε ως ζητούμενο εμείς, η ανθρωπότητα των πλανεμένων και εντελώς εξηλιθιωμένων πια, δυστυχώς, καταναλωτών, των προσκολλημένων στην ανόητη λογική και την ευτελή ηθική του χρήματος.
Αυτήν ακριβώς την ανάπτυξη, ακόμη πιο επιθετική από πριν, πρεσβεύουν, επιθυμούν, σχεδιάζουν και εκτελούν οι θλιβεροί κρετίνοι με πτυχία, που έχουν πάρει στα σοβαρά τον εαυτό και τον ρόλο τους και προσπαθούν να μας σώσουν είτε ως λεγόμενοι κυβερνήτες είτε ως λεγόμενοι τεχνοκράτες.
Αν νιώσει σύντομα η ανθρωπότητα ότι η ανάπτυξη που φαντασιώνεται εδώ και πολλά χρόνια, πολύ απλά δεν υπάρχει, ίσως καταφέρει να αποφύγει την πλήρη αργή και επώδυνη κατανάλωση του εαυτού της και τον τελικό κανιβαλισμό.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Νέα αποικιοκρατία και καθεστώς εξαίρεσης

  Πολιτική   

eidomeni.jpg

Νέα αποικιοκρατία και καθεστώς εξαίρεσης
Τώρα αμφισβητείται και η δυνατότητα της κυβέρνησης να ασκεί πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα επί του εδάφους της και συγκεκριμένα επί της φύλαξης των συνόρων της | EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ

Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου*

Η πορεία προς ένα κράτος μειωμένης κυριαρχίας φαίνεται ότι, ελέω χρέους και μνημονίων, επιταχύνεται όλο και περισσότερο, αφού, εκτός από τις οικονομικές λειτουργίες που αναλαμβάνουν οι «θεσμοί» στην Ελλάδα, τώρα αμφισβητείται και η δυνατότητα της κυβέρνησης να ασκεί πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα επί του εδάφους της και συγκεκριμένα επί της φύλαξης των συνόρων της.
 Η  πρόταση Βερολίνου-Παρισιού να αποκτήσει η Frontex το δικαίωμα να αναπτύσσει αυτοβούλως και αυτομάτως δράση στα σύνορα της Ελλάδας, στη βάση μια «αξιολόγησης κινδύνου» που θα γίνεται από την ίδια, αποτελεί ακόμα ένα βήμα προς τη μείωση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους.
Ως αιτιολογία ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, ανέφερε ότι «έχουμε μεγάλο πρόβλημα, μεταξύ άλλων επειδή τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. δεν φυλάσσονται αποτελεσματικά».
Πιο ξεκάθαρος ήταν ο ευρωβουλευτής των Γερμανών Φιλελευθέρων (FDP) και αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Αλεξάντερ Λάμπσντορφ, ο οποίος υποστήριξε ότι η κυριαρχία είναι «σχετική» σε εποχές μαζικού προσφυγικού κύματος και τόσο μεγάλων κρίσεων.
Μέχρι σήμερα μια τέτοια παρέμβαση ήταν δυνατή μόνο εφόσον ένα κράτος-μέλος το ζητούσε και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη συμφωνούσαν. Τώρα το σχέδιο νόμου που θα παρουσιάσει η Κομισιόν στις 15 Δεκεμβρίου θα θεωρηθεί εγκεκριμένο σε περίπτωση που κανένα κράτος-μέλος δεν διαφωνήσει εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος ή εάν οι υπουργοί Εσωτερικών ψηφίσουν με ειδική πλειοψηφία.
Ουσιαστικά εδώ έχουμε την «κατάσταση εξαίρεσης» να μεταφέρεται από το εθνικό στο ευρωπαϊκό επίπεδο και να θεσμοθετείται κανονικά.
Το παραδέχεται και η έγκυρη γερμανική Frankfurter Allgmeine Sonntagszeitung («η διαμόρφωση του σχεδίου είναι πολιτικά ευαίσθητη, διότι παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών-μελών»), ενώ ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εσωτερικών, Ματίας Πλάτε, χαρακτήρισε την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ως «ύψιστη έκφραση κυριαρχίας»!
Οπως γράφαμε στις 4 Σεπτεμβρίου στο άρθρο «Νέες ιδέες, νέες αποικίες», ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Τζακ Ράσμους, αναφερόμενος στη μείωση της οικονομικής κυριαρχίας, μιλά για μια «περισσότερο άμεση διαχείριση της απόσπασης πλούτου» από τις περιφερειακές χώρες.
Οπως λέει, στην ελληνική περίπτωση, μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, οι δανειστές επέβαλαν ένα καθεστώς σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμία πράξη εάν δεν έχει νωρίτερα την έγκρισή τους, τα δάνεια προορίζονται σχεδόν αποκλειστικά για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων, ο προϋπολογισμός τελεί υπό στενή επιτήρηση, το ίδιο όπως και ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.
Τα δεδομένα; Ολα τα κέντρα οικονομικής διαχείρισης βρίσκονται πια στα χέρια των πιστωτών: η Τράπεζα της Ελλάδος (Γ. Στουρνάρας) λογοδοτεί απευθείας στην ΕΚΤ (Μάριο Ντράγκι), η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και το ΣΔΟΕ είναι «Ανεξάρτητες Αρχές» με άμεση επιρροή σε αυτές των δανειστών, η ΕΛΣΤΑΤ το ίδιο.
Στη συνέντευξη που μου παραχώρησε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Ντέιβιντ Μακνάλι, είναι ξεκάθαρος:
Σίγουρα έχουμε ένα νέο είδος εσωτερικής νεο-αποικιοκρατίας μέσα στην ευρωζώνη...Δεν υπάρχει πλέον ούτε η προσποίηση ότι οι πολίτες ενός έθνους είναι κυρίαρχοι...Υπάρχει ένα μήνυμα ότι οι πολιτικές των εκλεγμένων κυβερνήσεων θα υπαγορεύονται από τις διεθνείς τράπεζες και τους χρηματιστές.
____________________
 http://www.efsyn.gr/arthro/nea-apoikiokratia-kai-kathestos-exairesis

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Η χώρα της Lidl - «Ο νεοφιλελευθερισμός καθορίζει σταδιακά όλες τις δυτικές κοινωνίες – ενώ είναι κάτι περισσότερο από μία απλή οικονομική πολιτική

   ΑΠΟΨΕΙΣ   

Το ξεπούλημα της Πορτογαλίας άφησε πίσω του Πολίτες ερείπια, καθώς επίσης μία χώρα υπό την κατοχή των βιομηχανικών και λοιπών γερμανικών επιχειρήσεων – η κατάργηση των λαών και η αντικατάσταση τους, από τη δικτατορία των εκλεκτών    
.
«Ο νεοφιλελευθερισμός καθορίζει σταδιακά όλες τις δυτικές κοινωνίες – ενώ είναι κάτι περισσότερο από μία απλή οικονομική πολιτική. Πρόκειται ουσιαστικά για μία ιδεολογία, η οποία ρυθμίζει εκ νέου τις σχέσεις του κράτους και της οικονομίας – με στόχο τον επανακαθορισμό της συνολικής σκέψης, η οποία αλλάζει ριζικά όλους τους τομείς της ζωής, καθώς επίσης τους ανθρώπους, με μοιραίες συνέπειες για τη Δημοκρατία.
Όλες οι σφαίρες και οι πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, εξετάζονται από την πλευρά της νεοφιλελεύθερης οικονομικής άποψης, μετρούμενες από αυτήν: η πολιτική, το Δίκαιο, η κουλτούρα, η παιδεία, η οικογένεια και οι ρόλοι των δύο φύλων.
Στα πλαίσια αυτά, το παλαιό ευρωπαϊκό ιδεώδες του πολιτικού ανθρώπου (homo politicus), αντικαθίσταται από τον οικονομικό άνθρωπο (homo economicus) – ο οποίος γίνεται κατανοητός ως ανθρώπινος πόρος, σαν «ανθρώπινο κεφάλαιο» καλύτερα, το οποίο πρέπει συνεχώς να καλυτερεύει την ανταγωνιστικότητα του.
Με τον τρόπο αυτό ο λαός, ως η συνένωση των Πολιτών και το θεμέλιο της Δημοκρατίας καταργείται,αντικαθιστάμενος από την κυριαρχία των εκλεκτών – κυρίως από τη δικτατορία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Παρά τις συνεχείς οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κρίσεις δε, εάν όχι με τη βοήθεια τους, η σταδιακή νεοφιλελεύθερη βαθιά διάβρωση των κοινωνιών μας συνεχίζεται ασταμάτητα – μεταξύ άλλων μέσω της αναπροσαρμογής του εργατικού Δικαίου, καθώς επίσης του εκπαιδευτικού συστήματος».
.

Άρθρο

Η ευρωπαϊκή περιφέρεια, εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, μετατρέπεται σταδιακά σε μία περιοχή χαμηλού εργατικού κόστους, με τους Πολίτες της σκλάβους χρέους – προς όφελος κυρίως των βιομηχανικών και λοιπών επιχειρήσεων της Γερμανίας.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται εν πρώτοις από τη «διάσωση» της Πορτογαλίας, εκ μέρους της Τρόικας – από μία χώρα που η συντηρητική της κυβέρνηση εφάρμοσε με ακρίβεια, καθώς επίσης με απόλυτη συνέπεια το πρόγραμμα που της δόθηκε, ξεπουλώντας μεταξύ άλλων το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της (άρθρο: Το ευρωπαϊκό monopoly).
Ειδικότερα η Πορτογαλία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, τήρησε πιστά τη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων, περιόρισε ριζικά τις δημόσιες δαπάνες, μεταρρύθμισε την αγορά εργασίας έτσι ώστε να καταστεί ευέλικτη, μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις, αύξησε κατακόρυφα τη φορολογία και ενίσχυσε σημαντικά τους εισπρακτικούς μηχανισμούς της – χωρίς καμία αντίρρηση ή καθυστέρηση. Εύλογα λοιπόν ο σκιώδης γερμανός καγκελάριος εγκωμίαζε ανέκαθεν την κυβέρνηση της – ισχυριζόμενος πως η χώρα βρίσκεται σε καλό δρόμο, ενώ οι προσπάθειες των Πολιτών της αποδίδουν καρπούς.
Πράγματι, η Πορτογαλία εγκατέλειψε επίσημα το μηχανισμό στήριξης το 2014, ενώ το Φεβρουάριο του 2015 εξόφλησε πρόωρα τα δάνεια του ΔΝΤ. Εν τούτοις, οι μεγαλύτεροι εργοδότες της χώρας είναι πλέον οι γερμανικές επιχειρήσεις – γεγονός που αναγκάζει πολλούς να αναρωτηθούν, εάν οι Γερμανοί βρίσκουν καλύτερες συνθήκες στην Πορτογαλία ή εάν έχει κάποια σχέση με την πολιτική της Τρόικας.
Πόσο μάλλον όταν οι επικριτές της Τρόικας θεωρούν πως ο ισολογισμός των οικονομικών εξελίξεων στην Πορτογαλία είναι αρνητικός, θέτοντας την παρακάτω δυσάρεστη ερώτηση:
«Εάν το φάρμακο, το οποίο υποχρεώθηκαν να πιούν οι χώρες που βυθίστηκαν στην κρίση εκ μέρους της γερμανικής κυβέρνησης, καθώς επίσης της Τρόικας, έχει καταστροφικές παρενέργειες ακόμη και στον πιο υποδειγματικό μαθητή, στην Πορτογαλία, μήπως θα έπρεπε να αναθεωρήσει κανείς τη συνταγή;«.
Στα πλαίσια αυτά οι ίδιοι οι Γερμανοί, οι οποίοι συνδυάζουν με έναν απίστευτο τρόπο τόσο το καλό, όσο και το κακό στη συμπεριφορά τους, διενέργησαν μία τηλεοπτική έρευνα στην Πορτογαλία, αναζητώντας την αλήθεια. Τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνονται σε ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε πρόσφατα, με τον τίτλο «Ξεπούλημα στην Πορτογαλία» (πηγή) – τεκμηριώνοντας πως η χώρα είναι πλέον υπό γερμανική κατοχή, κάτω από την πρωσική μπότα, χωρίς καμία δυνατότητα να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία.
.

Το ντοκιμαντέρ

Μεγάλες βιομηχανικές μονάδες έχουν εγκατασταθεί στην Πορτογαλία, όπως η Bosch και η Volkswagen,πληρώνοντας μισθούς πείνας, στο 1/4 των γερμανικών (περί τα 500-600 € μικτά) – παράγοντας μηχανήματα και αυτοκίνητα, τα οποία στη συνέχεια εξάγουν στη Γερμανία!
Φυσικά με τον τρόπο αυτό πιέζονται αντίστοιχα οι υψηλοί μισθοί των γερμανών εργαζομένων, οι οποίοι είναι πάντα μεγαλύτεροι από τους βασικούς, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο τη δυναμική του νεοφιλελευθερισμού – καθώς επίσης τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για την επιβολή του. Οι κατώτατοι μισθοί σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης φαίνονται στο επόμενο γράφημα – με την Πορτογαλία να ακολουθεί την Ελλάδα, τη συγκεκριμένη ημερομηνία (1.1.2015).
.
Επεξήγηση γραφήματος: Ελάχιστες αμοιβές (κατώτατοι μισθοί) στις χώρες της Ευρωζώνης την 1 Ιανουαρίου του 2015, σε € μηνιαία.
.
Το πλέον εντυπωσιακό όμως είναι το ότι, η Πορτογαλία αποκαλείται ως «η χώρα της Lidl», αφού η αλυσίδα Σούπερ Μάρκετ είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης, διαθέτοντας περί τα 220 καταστήματα. Φυσικά δεν μπορεί να την ανταγωνισθεί κανείς, αφού διαθέτει συνολικά πάνω από 10.000 καταστήματα σε 28 χώρες – έχοντας τη δυνατότητα να υιοθετεί μία «τιμολογιακή πολιτική dumping» στα κράτη που πρωτοεισέρχεται, με αποτέλεσμα να χρεοκοπούν οι τοπικές αλυσίδες.
Η πολιτική τώρα που εφαρμόζει η επιχείρηση στην Πορτογαλία, σύμφωνα πάντοτε με το ντοκιμαντέρ, είναι κάτι περισσότερο από ληστρική, όσον αφορά τους εργαζομένους – οι οποίοι αρνούνταν ακόμη και να εμφανισθούν στην τηλεόραση, φοβούμενοι την απόλυση τους. Σε γενικές γραμμές δε απαγορεύεται να μιλούν για το χώρο ή μέσα στο χώρο εργασίας τους, εάν δεν θέλουν να βρεθούν ξαφνικά στο δρόμο – χωρίς αποζημίωση, καθώς επίσης με μία πολύ εύκολη διαδικασία.
Η εικόνα που ακολουθεί διακωμωδεί ακριβώς αυτές τις συνθήκες – τόσο τη σιωπή που επιβάλλεται στους εργαζομένους, όσο και τη θέση τους απέναντι στους Γερμανούς πλέον εργοδότες τους, στην κατεχόμενη Πορτογαλία. Σε μία χώρα λοιπόν που δεν αντιστάθηκε καθόλου στην Τρόικα, που οι κυβερνήσεις της λειτούργησαν συναινετικά, καθώς επίσης που λεηλατήθηκε όσο καμία άλλη στον πλανήτη, χωρίς την παραμικρή αντίρρηση.
.
ICON - Lodl
.
Περαιτέρω η Lidl, από την οποία ψωνίζουν πλέον πάρα πολλοί Έλληνες, λόγω των φθηνών τιμών, καθώς επίσης των μεγάλων προβλημάτων των άλλων αλυσίδων (ιδίως της Βερόπουλος και της Μαρινόπουλος), αδιαφορώντας ουσιαστικά για τη γερμανική της προέλευση, έχει χωρίσει τους εργαζομένους της στην Πορτογαλία σε τρεις βασικές κατηγορίες: στην κόκκινη, στην πορτοκαλί και στην πράσινη (όπως τα φανάρια στους δρόμους).
Στην κόκκινη καταχωρούνται αυτοί που είναι προς άμεση απόλυση, στην πορτοκαλί οι επόμενοι υποψήφιοι, ενώ στην πράσινη όλοι οι υπόλοιποι – με κριτήριο το εάν μιλούν ή όχι, εάν διαμαρτύρονται, εάν δουλεύουν παραπάνω ώρες χωρίς υπερωρίες ή/και χωρίς διαλείμματα κοκ. Λέγεται δε πως παρακολουθούνται ακόμη και στα αποδυτήρια ή στις καντίνες φαγητού από κρυφές κάμερες, όπως είχε τεκμηριωθεί κάποτε στα γερμανικά καταστήματα αλυσίδων – έτσι ώστε να κρίνεται σωστά η συμπεριφορά τους.
.

Η Ελλάδα

Στον επόμενο πίνακα τώρα φαίνονται οι ελάχιστοι μισθοί σε διάφορες χώρες, σε € μηνιαία – το 2008, το 2014, καθώς επίσης το 2015 (τρείς πρώτες στήλες). Στην τέταρτη στήλη αναγράφεται η διαφορά τους το 2015, σε σχέση με το 2008 – όπου η μοναδική χώρα που έχουν μειωθεί (-14%) είναι η Ελλάδα! Στην τελευταία στήλη αναφέρεται το μερίδιο των εργαζομένων με τη βασική αμοιβή, στο σύνολο τους, το 2010 – στην Ελλάδα το 51% των συνολικών εργαζομένων αμειβόταν με τον ελάχιστο μισθό (σήμερα είναι πολύ περισσότερο).
.
.
Περαιτέρω, οφείλει κανείς να εξάγει συμπεράσματα, σε σχέση με το τι θα είχε πράγματι συμβεί, εάν η Ελλάδα είχε εφαρμόσει επακριβώς όλα τα μνημόνια, όπως η Πορτογαλία – έτσι ώστε να μην κρίνει θεωρητικά, αλλά με βάση την υφιστάμενη εμπειρία.
Πρέπει βέβαια να λάβει υπ’ όψιν πως το δημόσιο χρέος της Πορτογαλίας διπλασιάστηκε σε σχέση με το 2008 (από 71,7% του ΑΕΠ στο 130,2% το 2014) –  παρά το ότι ξεπούλησε τα πάντα, έκλεισαν οι δικές της επιχειρήσεις που δεν εξαγοράσθηκαν από Γερμανούς, ενώ εγκαταστάθηκαν παντού οι γερμανικές.
Εκτός αυτού, με κριτήριο την Πορτογαλία δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί το μέλλον της Ελλάδας που θα ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου – με το οποίο δρομολογούνται επίσης όλες οι αλλαγές που δεν έγιναν με τα δύο προηγούμενα.
Σημαντικότερος σταθμός δε θεωρείται η ψήφιση του ασφαλιστικού η οποία, εάν πράγματι συμβεί, θα επικυρώσει τη συμφωνία των Ελλήνων στη σκλαβιά και στην κατοχή της χώρας τους – οπότε προβλέπεται πως θα εκτιναχθούν οι τιμές των μετοχών των τραπεζών, αφού ακριβώς αυτό υποθέτω πως περιμένουν οι ξένοι κερδοσκόποι, για να εισβάλλουν μαζικά στην Ελλάδα.
.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, αυτή είναι η μοίρα όλων εκείνων των χωρών που δεν χρεοκοπούν, επιλέγοντας τη διάσωση τους από τους διεθνείς οργανισμούς – όπως στο παράδειγμα της Τουρκίας ή της Βραζιλίας, οι οικονομίες των οποίων άνθισαν για ένα χρονικό διάστημα μετά την εισβολή των ξένων, ενώ σήμερα καταρρέουν.
Βασικό οικονομικό κριτήριο εν προκειμένω είναι το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών το οποίο, αφού γίνει πλεονασματικό μετά τις αποκρατικοποιήσεις, ακολουθεί στη συνέχεια αρνητική πορεία – αφού τα κέρδη των ξένων επιχειρήσεων που κυριαρχούν φορολογούνται με διάφορα τεχνάσματα στις χώρες από τις οποίες προέρχονται, τα ξένα κεφάλαια φεύγουν κοκ.
Αυτό που παραμένει σε όλα αυτά τα κράτη είναι οι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι σε συνθήκες πραγματικής σκλαβιάς, καθώς επίσης οι τυπικές «κυβερνήσεις πιόνια» – ενώ η μεσαία τάξη εξαφανίζεται εντελώς, με αποτέλεσμα οι κοινωνίες να χαρακτηρίζονται από μία πολύ μικρή εγχώρια ελίτ, καθώς επίσης από στρατιές δούλων, οι οποίοι αμείβονται με μισθούς που τους εξασφαλίζουν την οριακή επιβίωση τους.
Οι μοίρα των άλλων θυμάτων του νεοφιλελευθερισμού βέβαια που επιλέγουν τη στάση πληρωμών όπως, για παράδειγμα, της Αργεντινής (άρθρο), δεν είναι ρόδινη, αφού τοποθετούνται στο στόχαστρο της διεθνούς συμμορίας – αν και ορισμένα, όπως η Ισλανδία, καταφέρνουν να διαφύγουν, διαθέτοντας έναν ώριμο και αποφασισμένο λαό, ο οποίος είναι πρόθυμος να υπομείνει τα πάντα, για να υπερασπίσει την ελευθερία, καθώς επίσης την εθνική του κυριαρχία.
Μπορεί αλήθεια η Ελλάδα; Ασφαλώς μπορεί, κατά την άποψη μου. Το πρόβλημα είναι μόνο εάν θέλει να το επιχειρήσει, να πολεμήσει δηλαδή, χωρίς να φοβάται τις συνέπειες – οι οποίες είναι πράγματι εξαιρετικά επώδυνες, κάτι περισσότερο από οδυνηρές, για το πρώτο χρονικό διάστημα.
ΣυγγραφέαςΑλέξης ΖακυνθινόςSenior Analyst (Geopolitics)

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Το ελληνικό κράτος ξεπουλά όσο-όσο κτίριά του στη ΝΥ και την Ουάσιγκτον

Γραφείο Τύπου//Νέα Υόρκη//Ουάσιγκτον//ΤΑΙΠΕΔ

Η αίθουσα εκδηλώσεων του ελληνικού Γραφείου Τύπου της Νέας Υόρκης. Φωτογραφία ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ
Η αίθουσα εκδηλώσεων του ελληνικού Γραφείου Τύπου της Νέας Υόρκης. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ

Ένα από τα καλύτερα “κομμάτια” της περιουσίας του ελληνικού κράτους, το κτίριο όπου στεγάζεται το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Νέας Υόρκης, πουλήθηκε σε άγνωστο μέχρι της στιγμής αγοραστή.
Από το κτίριο αυτό πέρασαν και φιλοξενήθηκαν Πρωθυπουργοί, υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι του ελληνικού κράτους και όλοι παραδέχονται πως ήταν μία από τις πολύ έξυπνες αγορές που είχε κάνει η χώρα.
Η πώληση του κτιρίου αυτού, όπως και πολλών άλλων, αποτελεί απαίτηση των δανειστών, που έχουν αποδεχθεί όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ελληνική Πρεσβεία ενημερώθηκε από την Αθήνα ότι η πώληση ολοκληρώθηκε και οι υπάλληλοι του Γραφείου Τύπου και του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού πρέπει να το εγκαταλείψουν το συντομότερο δυνατόν. Το κτίριο θα παραδοθεί στον αγοραστή την 31η Ιανουαρίου 2016.
Σημειώνουμε ότι δεν έχει προβλεφθεί μηχανισμός που θα αποτρέπει την αγορά των κτιρίων από τις κυβερνήσεις της Τουρκίας ή άλλης εχθρικής χώρας…
Σύμφωνα με το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), το συγκεκριμένο ακίνητο βρίσκεται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, μεταξύ της Πρώτης και της Δεύτερης Λεωφόρου, επί της 305 East 47th Street, πλησίον του κτιρίου των Ηνωμένων Εθνών. Αποτελεί τον δεύτερο όροφο συγκροτήματος γραφείων καλούμενου ως “The 3 Dag Condominium” και έχει συνολική ενοικιαζόμενη επιφάνεια 15.247 τετραγωνικά πόδια (1.416 τ.μ.).
Το ΤΑΙΠΕΔ είχε θέσει ως ελάχιστη αποδεκτή τιμή τα 9.100.000 Δολάρια ΗΠΑ και σύμφωνα με πληροφορίες το ποσό καλύφθηκε.

Το Γραφείο Τύπου της ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον. Εχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Φωτογραφία ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΣ

Ένα δεύτερο κτίριο προς πώληση είναι το πρώην Γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εντελώς. Ενας γνώστης της κατάστασης του κτιρίου, μιλώντας στην ιστοσελίδα μας, υπέθεσε ότι μετά την εγκατάλειψη “θα είναι γεμάτο ποντίκια και κατσαρίδες”.
Το συγκεκριμένο ακίνητο είναι ιστορικό και βρίσκεται σε έναν από τους πιο σημαντικούς δρόμους της αμερικανικής πρωτεύουσας, στον αριθμό 221 της Λεωφόρου Massachusetts. Στην περιοχή που χωροθετείται στην συνοικία Kalorama Heights της βορειοδυτικής Washington στεγάζεται παραδοσιακά πληθώρα ξένων διπλωματικών αποστολών.
Το κτίριο αποτελείται από ισόγειο και τρείς ορόφους συνολικής ωφέλιμης επιφάνειας 8.120 τετραγωνικά πόδια (754 τ.μ. περίπου). Η επιφάνεια του οικοπέδου είναι 2.850 τετραγωνικά πόδια (264 τ.μ.).
Το ΤΑΙΠΕΔ ζητά ως ελάχιστη αποδεκτή τιμή τα 2.700.000 Δολάρια ΗΠΑ.
Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), αναφέρει στην ιστοσελίδα του, ότι “το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της χώρας αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο πρόγραμμα αξιοποίησης στον κόσμο. Ο κύριος στόχος του είναι η προσέλκυση σημαντικών διεθνών ροών κεφαλαίου, που συνεισφέρουν στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και τροφοδοτούν την οικονομική ανάπτυξη. Το άνοιγμα σχετικών τομέων της αγοράς που πραγματοποιείται μέσω των αποκρατικοποιήσεων συμβάλλει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ενώ η συνολικότερη προώθηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον εδραίωσης της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό”.

____________________

Mignatiou.com

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

ΠΡΟΒΟΛΗ: 10/12 ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ – YI GE DOU BU NENG SHAO [1999] από την ΠΡΟΒΟΛΗ: 10/12 ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ – YI GE DOU BU NENG SHAO [1999]



{Filmhouse // Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας} 
Για ενημέρωση/δημοσίευση.
Για οποιοδήποτε θέμα μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
με εκτίμηση, εκ μέρους της
ΠΡΟΒΟΛΗ: 10/12 ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ – YI GE DOU BU NENG SHAO [1999]
w​ww.filmhouse.gr​

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΒΟΛΗΣ 10/12

Σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Κίνας μια 13χρονη, που αναπληρώνει τον δάσκαλο ενός δημοτικού σχολείου, αναζητά απεγνωσμένα έναν μαθητή της, ο οποίος εγκατέλειψε το σχολείο για να βρει δουλειά, βρίσκοντας σύμμαχο στην  δύναμη της τηλεόρασης.
Αυτήν την τραγελαφική συνθήκη επιλέγει ο Γιμού για να σχολιάσει το πρόβλημα  της εκπαίδευσης στην ενδοχώρα της Κίνας, όπου αφενός τα σχολεία λειτουργούν υποτυπωδώς και αφ’ετέρου υπάρχουν τεράστια ποσοστά σχολικής διαρροής. Ετησίως ένα εκατομμύριο παιδιά εγκαταλείπουν τα βιβλία και ρίχνονται στην παραγωγή για πενταροδεκάρες (στην πραγματικότητα το ανατριχιαστικό αυτό νούμερο είναι κατά τρεις φορές υψηλότερο). 
Η ταινία είναι «ρακένδυτη»,  χωρίς σταρ, γυρισμένη στο δρόμο, στην σκόνη και στην φτώχεια και συγκινεί με την αλήθειά της, που πηγάζει τόσο από τις ερμηνείες των ερασιτεχνών ηθοποιών, όσο και από την εκφραστικότητα της νεαρής πρωταγωνίστριας. Το αποτέλεσμα είναι μια συγκινητική αλλά ταυτόχρονα καυστική ταινία με συναισθήματα και χαρακτήρες,  µε ξεκάθαρο παιδαγωγικό χαρακτήρα που αγγίζει την κινεζική γη με χιούμορ και προβληματισμό.
Σε μια συνέντευξη, ο Γιμού είπε: «Δεν υπήρξε πρόθεση να κάνω κριτική στην κυβέρνηση. Αυτά που είδατε συμβαίνουν σήμερα στην Κίνα. Αντανακλούν την πραγματικότητα. Δεν κρίνω ούτε σχολιάζω. Απλώς "δείχνω". Σα να κάνω ντοκιμαντέρ». Η ταινία κέρδισε το Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ Βενετίας.

Τα έσοδα της προβολής θα διατεθούν στους πρόσφυγες της Λέσβου (με την βοήθεια της Ε.Λ.Μ.Ε. Λέσβου)


Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ – YI GE DOU BU NENG SHAO [1999]
σκηνοθεσία: Zhang Yimou
παίζουν: Minzhi Wei, Huike Zhang, Zhenda Tian
Διάρκεια: 106 λεπτά
Χώρος Προβολής – Αμφιθέατρο ΟΑΕΔ, Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας
Ώρα Προβολής -- 21:15
Είσοδος -- 4 ευρώ
Είσοδος ελεύθερη -- Για νέους κάτω των 18 ετών

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ