Εβδομάδα ή βδομάδα // Ουσιαστικό θηλυκού γένους. // είναι το χρονικό διάστημα των επτά συνεχόμενων ημερών (από την Κυριακή ως το Σάββατο), του οποίου η διαδοχική επανάληψη, ανεξάρτητα από το σύστημα των μηνών και των ετών, διαιρεί το χρόνο σε ίσες περιόδους.

...Weekend......ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΕΣΟ ΜΕ... ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ για Εναλλακτική Οικονομία • online

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
............... Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμε τους φόβους μας....................................................Les Brown
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θέματα

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Το μόνο εφημερεύον νοσοκομείο της κεντρικής Αθήνας ο Ευαγγελισμός. Επείγοντα. Ώρα 6 το απόγευμα. Τέσσερις νοσοκόμες, ένας γιατρός.

  Επείγοντα   



  Σάββατο 21 Ιανουρίου 2017  
Το μόνο εφημερεύον νοσοκομείο της κεντρικής Αθήνας ο Ευαγγελισμός. Επείγοντα. 6 το απόγευμα. 4 νοσοκόμες,1 γιατρός. Μία αίθουσα, ένας διάδρομος. Στην αίθουσα τα φορεία με έναν συνοδό να επιτρέπεται. Οι υπόλοιποι στο διάδρομο. Ο διάδρομος σαν λεωφορείο σε ώρα αιχμής, οι άνθρωποι που συνοδεύουν τον ασθενή σαν παστές σαρδέλες. Βήχας. Μάσκες. Αποπνικτικός αέρας. Ή μάσκα και σκας ή τη βγάζεις και αναπνέεις και δεν ξέρεις με τι λοίμωξη θα φύγεις από 'κει μέσα. Ζαλάδα. Ο θάλαμος όσο μια αίθουσα σχολείου. Μέσα ένα σωρό φορεία στοιβαγμένα και ο ένας συνοδός του καθενός -όσων έχουν- να μην χωράει να περάσει. Τουλάχιστον, λένε 100-120 επείγοντα περιμένουν γιατρό εκεί πέρα. 
Στη γωνία μια γιαγιά. Φωνάζει ότι της έχει φύγει ο καθετήρας που της έχουν βάλει και ντρέπεται γιατί κατουράει παντού τριγύρω. Να πάει κάποιος να της τον φτιάξει. 6 το απόγευμα. Μέχρι τις 12 το βράδυ, δεν κατάφερε να πάει κάποια από τις νοσοκόμες που έτρεχαν σαν παλαβές. Η γιαγιά περίμενε να τη δει γιατρός από το πρωί που ήταν εκεί. Και άλλοι.
Μια έγκυος 7 μηνών, με σοβαρό πρόβλημα, δεν κατάλαβα τι. 5 ώρες δεν είχε καταφέρει να τη δει ο ένας και μοναδικός πανικόβλητος γιατρός. Άνθρωποι που τα 'χουν χαμένα, χωρίς συνοδό να πέφτουν από τα φορεία, άλλοι να φωνάζουν ότι κρυώνουν. Άλλοι να διψάνε ή να πονάνε. Ώρες. 
Διάδρομος στις 9. Ακόμα πιο πολύς κόσμος. Κόσμος περιμένει να δει τι θα γίνει με τον δικό του άνθρωπο. Κόσμος φωνάζει. Κόσμος χάνει την υπομονή του. Άλλοι κατηγορούν τους πρόσφυγες. Άλλοι τον Τσίπρα. Άλλοι τη Μέρκελ. Αλαλούμ. Φωνές με το σεκιουριτά που δεν αφήνει να περάσουν κι άλλοι. Ζαλάδα. Νερό.
Αποφασίζεις στις 12, μετά από 6 ώρες να πας τον δικό σου άνθρωπο σε ιδιωτικό νοσοκομείο, γιατί πρέπει να του αλλάξεις πάμπερ, γιατί φοβάται βλέποντας όλα αυτά, γιατί φοβάσαι μην κολλήσει κάποια λοίμωξη καθώς όλοι μέσα βήχουν και τα παπούτσια του ενός στο φορείο ακουμπάνε το κεφάλι του άλλου. Παίρνεις ιδιωτικό νοσοκομείο. 1000 ευρώ το βράδυ. Ζαλάδα. 
Την ώρα εκείνη, έρχεται ο γιατρός και εξετάζει τον δικό σου: "Πρέπει να μείνει μέσα οπωσδήποτε να νοσηλευτεί. Αλλά δεν υπάρχουν κρεβάτια. Αν θέλετε στο ράντσο, εδώ πέρα".  Ζαλάδα.
Ιδιωτικό νοσοκομείο, συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ αυτή τη φορά. 500 τη βραδιά. Και λες κι ευχαριστώ. 
Βρίσκεται τρόπος και ανακοινώνεις στον έρμο το μοναδικό γιατρό ότι θα τον μεταφέρεις τον δικό σου στην ιδιωτική. Δείχνει ανακουφισμένος. Γύρω στα φορεία κατουρημένοι ώρες, κρυωμένοι, χτυπημένοι, εξαντλημένοι, γέροι, νέοι, παιδιά, Έλληνες, πρόσφυγες. Κάποιοι δίπλα ακούνε, κοιτάζουν με λίγη ζήλια, λίγη απόγνωση, απελπισία. Χαμογελάω με ενοχή. Μέχρι εκείνη την ώρα -γύρω στη 1 τη νύχτα- ακόμα υπήρχαν άνθρωποι που από το πρωί δεν είχαν καταφέρει να τους δουν.
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια προς πώληση όσο όσο. Την ανθρώπινη μας υπόσταση την εκτέλεσαν. 
Τα άκουγα, αλλά μέχρι να τα δω δεν είχα νοιώσει την αγριότητά τους. Σαν βιασμός. 
Εγκλήματα που γι' αυτά μια μέρα θα γράψει η ιστορία.
Αλλά καμία γραφή στην ιστορία, δεν ξεπλένουν τη φρίκη και το άδικο που αφήνουν πίσω.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω...

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

ΕΚΚΛΗΣΗ για βοήθεια: Οικογένεια με δύο παιδιά στο Σταυρό Ακρωτηρίου στα Χανιά της Κρήτης ζει χωρίς νερό και ρεύμα



O ιδιοκτήτης τους πετά στο δρόμο... // (...Δεν φτάνει η βαρβαρότητα του Συστήματος, δεν φτάνει η ολόπλευρη επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και ολιγαρχία εναντίον των αδύναμων ανθρώπων, έχουμε και την αναλγησία κάποιων στους οποίους κυριαρχεί η ιδιότητα όχι του ΑΝΘΡΩΠΟΥ αλλά του ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ... Φαίνεται μόνο όταν νιώθουν να αυγατίζουν όπως-όπως τα λεφτά τους, κοιμούνται ήσυχοι και με "αναπαυμένη" τη ...συνείδηση τους!... 
Zoύμε εποχή που περισσότερο ίσως από ποτέ, δοκιμάζεται η ανθρωπιά και η ηθική καθενός μας.... Και φυσικά ο στόχος μας είναι η ανατροπή, η συντριβή αυτού του άθλιου εκμεταλλευτικού Συστήματος... Αλλά, μέχρι να γίνει αυτό, ας προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να λιγοστέψουμε τον πόνο των ανθρώπων... Ένα δάκρυ λιγότερο στα μάτια ενός παιδιού αξίζει περισσότερο από καταθέσεις με πολλά μηδενικά στην ουρά τους... 
-Δ.Τζ.)...
Από τον "Αγώνα της Κρήτης":
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες και στα Χανιά είναι τεράστιες. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί και μία οικογένεια στο Ακρωτήρι που ζει χωρίς νερό και ρεύμα και που τώρα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού τους πετάει και στο δρόμο.

Σε σχετικό κείμενο που αναρτήθηκε στη σελίδα “Βοήθα με να μπορώ” που συνοδεύεται με σχετικό φωτογραφικό υλικό, περιγράφεται η πραγματικότητα μίας οικογένειας δύο άνεργων γονιών. Η φτώχεια είναι τέτοια που υπάρχουν βασικές ελλείψεις ακόμα και στα τρόφιμα. Η έλλειψη χρημάτων που συνεπάγεται αδυναμία να αγοράζουν ρούχα και παπούτσια βάζει στο στόχαστρο επιθέσεων bullying τα κορίτσια της οικογένειας που φοιτούν σε λύκειο της περιοχής.
Για όσους επιθυμούν να στηρίξουν την οικογένεια, το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 6973179651. Αυτό που ζητάνε είναι η παροχή στέγης δίχως ενοίκιο για μία περίοδο 6 μηνών, μέχρι να σταθούν στα πόδια τους οι γονείς, η βοήθεια στην εύρεση εργασίας, αλλά και τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια.
...
Διαβάστε την έκκληση:
απο οικογένεια #Ελλήνων στο Σταυρό Ακρωτηρίου με 2 παιδιά ηλικιας 17-18 χρονών μαθήτριες λυκείου. Οι οικογένεια είναι χωρίς νερό και ρεύμα εδώ και παρά πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ ο ιδιοκτήτης του σπιτιού τούς πετάει στο δρόμο.

Οι οικογένεια κάνει απεγνωσμένα έκκληση για εργασία για ενα σπίτι στα χανιά με πολύ πολύ χαμηλό ενοίκιο ή αν γίνεται δωρεάν μέχρι να σταθεί ξανά στα πόδια της. Επίσης έχει ανάγκη απο τρόφιμα ρούχα και παπούτσια. Οι μικρές λόγο των προβλημάτων και των δύσκολων συνθηκών διαβίωσης έχουν πέσει πολύ συχνά θύματα bullying στο σχολείο όπου φοιτούν με αποτέλεσμα αυτό να έχει αφήσει τα σημάδια του στις ψυχούλες τούς και η μια από τις δύο να έχει είδη σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η μόνη παρέα των κοριτσιών είναι τα δυο μικρά σκυλάκια τούς το καταφύγιο και η παρηγοριά τούς πέρα το οτι έχουν η μια την άλλη αυτά τα δυο μικρά πλάσματα τις κάνει να ξεχνάνε λίγο τη θέση στην οποία βρίσκονται.
Οι οικογένεια κάνει πραγματική έκκληση βοήθειας για ενα σπίτι στα Χανιά, εργασία, τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια παρά για χρήματα. Όποιος θέλει και δεν πιστεύει η προσωρινή πόρτα του σπιτιού τούς είναι ανοιχτή ώστε να δείτε με τα μάτια σας τις συνθήκες διαβιώσεις. Σας παρακαλώ παρά πολλοί όλους να βοηθήσετε ο κάθε ένας όπως μπορεί με οτι μπορεί ακόμα και με μια κοινοποιηση ώστε να λάμψει ξανά το χαμόγελο στα χείλη αυτής της οικογενείας και πόσο μάλλον στα χείλη αυτών των αξιολατρευτων κοριτσιών που εγώ η ίδια είχα την τιμή να γνωρίσω προσωπικά….
Το τηλέφωνο επικοινωνίας της οικογενείας είναι το: 6973179651 …Ας βοηθήσουμε λοιπόν όλοι μας ο κάθε ένας με το δικό του μικρό λιθαράκι ώστε αυτοί οι γονείς και τα παιδιά να νιώσουν και πάλι λίγο τι πάει να πει Ανθρωπιά και πόση μεγάλη αξία έχει στις δύσκολες εποχές που ζούμε γιατί τo “Λίγο”...είναι απέραντο μπροστά στο… “Τίποτα”.. κι έχει ακριβώς την ίδια αξία….με το… “Ολα”..!!!!! Σας ευχαριστούμε όλους και ελπίζουμε για το καλύτερο.
Η ανάρτηση έγινε με την άδεια της οικογενείας ….
...
Να σημειώσουμε ότι σε δεύτερο κείμενο που αναρτήθηκε διευκρινίζεται ακριβώς τι ζητά η οικογένεια όπου όσους επιθυμούν να βοηθήσουν:

Λοιπόν παιδιά #προσέξτε με λίγο. Η οικογένεια έχει άμεση ανάγκη απο ενα σπίτι στα Χανιά όπου το ενοίκιο να είναι πολύ χαμηλό θα δέχονται κατοικίδια μιάς και τα κορίτσια έχουν απο ενα σκυλάκι συντροφιάς η κάθε μια και που στη αρχή θα τούς δοθεί δωρεάν τουλάχιστον για τούς πρώτους έξι μήνες μέχρι η οικογένεια να πατήσει στα πόδια της .
Έπειτα έχουμε ανάγκη απο εργασία για την μητέρα και τον πατέρα πάλι μέσα στα χανιά. Η μητέρα ξέρει να καθαρίζει σπίτια έχει προσέξει παιδάκια έχει κάνει σε κουζίνα λατζα, σαλατες κτλ επίσης ξέρει κ απο σίδερο. Ο πατέρας απο οικοδομές, ελιές, χωράφια, και συνεργείο καθαρισμού. Τα ρούχα που μαζεύουμε είναι μέγεθος medium και large . Απο παπούτσια 38 39 43. Απο τρόφιμα προς το παρόν οτι δήποτε είναι εκτός ψυγείου.
Τα ρούχα και τα τρόφιμα συγκεντρώνονται με επιθυμία της οικογενείας στο Πασακάκι Αγίου Νεκταρίου 33. Το συντονισμό της όλης προσπαθείας τον έχει αναλάβει προσωπικά με έγκριση της οικογένειας η Androniki Bachtsavani … Επίσημα θα ενημερώνεστε για κάθε εξέλιξη απο την ομάδα μας “Βοήθα με να μπορώ” και απο το HANIA.news… Ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση σας ….
Για περισσότερες πληροφορίες :6938-830630 & 6973-179651
...
Από:
http://agonaskritis.gr/%CE%AD%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%8…/

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Βασίλης Τσιτσάνης [1915 – 1984] - Από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και γενικά της ελληνικής λαϊκής μουσικής του 20ου αιώνα

Συνθέτης, στιχουργός, δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και τραγουδιστής· από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και γενικά της ελληνικής λαϊκής μουσικής του 20ου αιώνα.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας στις 18 Ιανουαρίου 1915. Οι γονείς του ήταν Ηπειρώτες κι εκτός από τον Βασίλη είχαν άλλα τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια κι ένα κορίτσι. Αργότερα, οι φίλοι του οι ρεμπέτες του κόλλησαν το παρατσούκλι «Ο Βλάχος», επειδή ήταν ο μόνος  ρεμπέτης με στεριανή προέλευση.
Ο πατέρας του, τσαρουχάς στο επάγγελμα, είχε ένα μαντολίνο, με το οποίο έπαιζε κλέφτικα τραγούδια. Αυτά ήταν τα πρώτα ακούσματα του μικρού Βασίλη, μαζί με τις βυζαντινές ψαλμωδίες που άκουγε στην εκκλησία. Παρότι τον συνέπαιρνε η μουσική, πρωτόπιασε όργανο στα χέρια του μετά το θάνατο του πατέρα του το 1926. Ήταν ένα μαντολίνο, που κάποιος ντόπιος οργανοποιός είχε μετατρέψει σε μπουζούκι.
Στα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να αποκτά κάποιες γνώσεις μουσικής, μαθαίνοντας βιολί. Με αυτό συμμετείχε και σε κάποιες τοπικές εκδηλώσεις, προκειμένου να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένειά του. Αν και δεν είχε εμφανιστεί ακόμα δημοσίως με το μπουζούκι, καθώς ήταν απαγορευμένο και χωρίς καμία κοινωνική καταξίωση, έγραψε τα πρώτα του τραγούδια πάνω σ’ αυτό, σε ηλικία μόλις 15 ετών.
Το φθινόπωρο του 1936 κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομική και προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο «Μπιζέλια». Τον επόμενο χρόνο γνώρισε τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο, ο οποίος τον πήγε στη δισκογραφική εταιρεία «Οντεόν»,  όπου ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι «Σ’ έναν τεκέ μπουκάρανε» (1937). Η «Αρχόντισσα», από τα σπουδαιότερα τραγούδια στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, ήταν ένα από τα δεκάδες που ακολούθησαν. Την ίδια περίοδο, τραγούδια του, όπως «Να γιατί γυρνώ», «Παλάτια Χρυσοστόλιστα», «Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ» και «Γι' αυτά τα μαύρα μάτια σου», ερμήνευσαν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Στέλιος Κερομύτης, αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης.

Βρισκόμαστε στον αστερισμό της δικτατορίας Μεταξά και η εποχή επιβάλλει εμβατήρια, ενώ απαγορεύει τόσο τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου, όσο και τις εμφανείς ανατολίτικες μελωδίες. Ο Τσιτσάνης απαντά με το μπόλιασμα του ρεμπέτικου με δυτικά μελωδικά στοιχεία κι έτσι προσεγγίζει τις ευρύτερες μάζες. Τον Μάρτιο του 1938 υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία του στο Τάγμα Τηλεγραφητών, στη Θεσσαλονίκη. Παίρνει άδειες και ποτέ δεν γυρνά στην ώρα του, γεγονός που εξοργίζει τους διοικητές του. Περνά πολλές μέρες στο πειθαρχείο, όπου γράφει ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του, την «Αρχόντισσα». Στη Θεσσαλονίκη θα γνωρίσει και τη μελλοντική σύζυγό του, τη Ζωή Σαμαρά, με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά, τη Βικτωρία και τον Κώστα.
Τα χρόνια της Κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου ανοίγει ένα δικό του κουτούκι, το «Ουζερί Τσιτσάνη», στην οδό Παύλου Μελά 22. Παράλληλα, γράφει ορισμένες από τις μεγάλες επιτυχίες του («Αχάριστη», «Μπαξέ τσιφλίκι», «Τα πέριξ», «Νύχτες μαγικές», «Ζητιάνος της αγάπης», «Ντερμπεντέρισσα», «Συννεφιασμένη Κυριακή»), που θα ηχογραφήσει μετά τον πόλεμο, όταν θα ανοίξουν και πάλι τα εργοστάσια δίσκων.
Με τη Μαρίκα Νίνου
Το 1946 κατεβαίνει ξανά στην Αθήνα. Η εποχή του εμφυλίου αποτελεί άλλη μία πηγή έμπνευσης για τον Τσιτσάνη. Τα τραγούδια του, όμως, λογοκρίνονται και πάλι. Ορισμένα καταφέρνει και τα εκδίδει, επινοώντας διάφορα τεχνάσματα, πολλά κυκλοφόρησαν αρκετά χρόνια μετά, ενώ κάποια δεν εκδόθηκαν ποτέ. Το τέλος του εμφυλίου σημαίνει ταυτόχρονα και την πλήρη αποδοχή του Βασίλη Τσιτσάνη. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 μεσουρανεί στο μουσικό στερέωμα. Μερικά από τα τραγούδια αυτής της περιόδου είναι τα: «Χωρίσαμε ένα δειλινό», «Όμορφη Θεσσαλονίκη», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Καβουράκια», «Ξημερώνει και βραδιάζει».

Φέρνει στο προσκήνιο νέες φωνές, που δένονται μαζί του, όπως η Μαρίκα Νίνου, η Σωτηρία Μπέλλου και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης. Ακόμα, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Πάνος Γαβαλάς, οΜανώλης Αγγελόπουλος, η Καίτη Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Σταμάτης Κόκοτας κ.ά. ερμηνεύουν τα διαχρονικά τραγούδια του: «Ίσως αύριο» (1958), «Τα λιμάνια» (1962), «Τα ξένα χέρια» (1962), «Μείνε αγάπη μου κοντά μου» (1962), «Κορίτσι μου όλα για σένα» (1967), «Με παρέσυρε το ρέμα» «Απόψε στις ακρογιαλιές» (1968), «Κάποιο αλάνι» (1968), «Της Γερακίνας γιος» (1975), «Δηλητήριο στη φλέβα» (1979).
Το 1980, με πρωτοβουλία της ΟΥΝΕΣΚΟ, ηχογραφείται ένας διπλός δίσκος με τίτλο «Χάραμα», όπως λεγόταν το μαγαζί στο οποίο ο Τσιτσάνης εμφανιζόταν τα τελευταία 14 χρόνια της καριέρας και της ζωής του. Σ’ αυτό το δίσκο παίζει μία σειρά από κλασικά του τραγούδια, αλλά και πολλά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο μπουζούκι. Με την έκδοσή του στη Γαλλία, το 1985, παίρνει το βραβείο της Μουσικής Ακαδημίας «Σαρλ Γκρο». Όμως, στο μεταξύ, ο κορυφαίος δημιουργός έχει φύγει για πάντα...
Ο Βασίλης Τσιτσάνης άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα των γενεθλίων του, στις 18 Ιανουαρίου 1984, στο νοσοκομείο «Μπρόμπτον» του Λονδίνου, έπειτα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες. Μέχρι και λίγες ημέρες πριν από το θάνατό του εμφανιζόταν κανονικά στο «Χάραμα» και δούλευε καινούργια τραγούδια.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης έβαλε τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα στην ελληνική λαϊκή μουσική. Μπόλιασε το ρεμπέτικο με δυτικά μελωδικά στοιχεία και το έβγαλε από το περιθώριο, που το είχαν τάξει τα «αντικοινωνικά» και ανατολίτικα στοιχεία του. Εμπλούτισε τη λαϊκή ορχήστρα με νέα ηχοχρώματα, προσθέτοντας το πιάνο κι επιβάλλοντας το ακορντεόν ως όργανο της κομπανίας. Καινοτόμησε στο στίχο, με την απομάκρυνσή του από τις παραδοσιακές φόρμες του δίστιχου και της ομοιοκαταληξίας και επισημοποίησε και γενίκευσε το ρόλο του ρεφρέν. Με τον Τσιτσάνη, το ρεμπέτικο γίνεται «τέχνη» και η ρήξη με την παράδοση αρχίζει να γίνεται ορατή.


______________
https://www.sansimera.gr/biographies/163

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Βηρυτός |Τα προσφυγικά στρατόπεδα των Παλαιστίνιων

ΔΙΕΘΝΗ 
inred.gr 


Mar Elia: Είναι το μικρότερο από τα στρατόπεδα /προσφυγικούς καταυλισμούς της Βηρυτού. Ιδρύθηκε το 1952 σε γη που ανήκει στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Στο Mar Elia ζούν σήμερα 15.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες. Είναι μέσα στην πόλη της Βηρυτού, στην επιφανέστερη και πλουσιότερη περιοχή της, «μια φαβέλα στο Κολωνάκι» θα λέγαμε. Στο χώρο στεγάζονται οι περισσότερες πολιτικές παρατάξεις των Παλαιστίνιων. 
Η ξενάγηση στο στρατόπεδο της Αντωνίας Λεγάκη έγινε από τον επικεφαλής του τμήματος Λιβάνου του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP) και τον εκπρόσωπο διεθνών σχέσεων. 
Η επίσκεψη της αποστολής που έχει οργανώσει η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση συνεχίζεται σε όλα τα στρατόπεδα και θα ακολουθήσει πλήρης ανταπόκριση. 






Η ξενάγηση στο στρατόπεδο της Αντωνίας Λεγάκη έγινε από τον επικεφαλή του τμήματος Λιβάνου του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP) και τον εκπρόσωπο διεθνών σχέσεων.

Η Αντωνία Λεγάκη με τους εκπροσώπους του DFLP στη Βηρυτό.







Στο στρατόπεδο Mar Elia



Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης βρίσκεται η Σκόπελος - Στα δύο μέτρα το χιόνι στην Αλόννησο

EΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ


Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης βρίσκεται η Σκόπελος και το ίδιο αναμένεται να γίνει και για την Αλόννησο, μετά την σφοδρή χιονόπτωση που έπληξε τα δύο νησιά των Σποράδων, όπου το χιόνι στην μεν Σκόπελο έφθασε το 1 μέτρο, ακόμα και μέσα στην Χώρα, στην δε Αλόννησο, στο Πατητήρι, έχει ξεπεράσει και το 1,5 μέτρο.
Η κατάσταση κυρίως στην Αλόννησο είναι απελπιστική, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα κίνησης στο νησί και από τη δημοτική αρχή καταβάλλονται προσπάθειες για την στοιχειώδη αποκατάσταση της ζωής στο νησί.
Σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας οι τηλεφωνικές συνδέσεις, αφού δεν ηλεκροδοτείται η Αλόννησος για τρίτη συνεχόμενη ημέρα. Παράλληλα δεν υπάρχει υδροδότηση στα κτίρια του νησιού, επειδή δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα αντλιοστάσια λόγω έλλειψης ρεύματος και πολικών θερμοκρασιών.
Οι δρόμοι στην Αλόννησο είναι αδιάβατοι, στο Πατητήρι που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού, το χιόνι έχει φθάσει το 1,5 μέτρο, ενώ στην Παλιά Αλόννησο ξεπερνά και τα 2 μέτρα. Ανάλογες συνθήκες επικρατούν και στους οικισμούς Βότση,Ρουσούμ Γυαλός και Στενή Βάλλα ,όπου είναι αδύνατη η οδική προσέγγιση.


Στην γειτονική Σκόπελο το χιόνι έφθασε το 1 μέτρο στην Χώρα και όλοι οι δρόμοι είναι χιονισμένοι. Κλειστός παραμένει και ο βασικός δρόμος του νησιού από την Χώρα Σκοπέλου προς το Ελιος, το Λουτράκι και τη Γλώσσα, όπου το χιόνι ξεπερνά τα 40 εκατοστά ,σύμφωνα με τον δήμαρχο Χρήστο Βασιλούδη που μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Καταβάλλονται προσπάθειες αποχιονισμού των δρόμων, αλλά οι χαμηλές θερμοκρασίες-πρωτόγνωρες για το νησί-έχουν ακινητοποιήσει και τα μηχανήματα.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο Σκοπέλου, το νησί είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ζητείται να ληφθεί μέριμνα από την πλευρά της Πολιτείας, για την αποκατάσταση των κανονικών ρυθμών ζωής.
Στην χερσαία Μαγνησία τα προβλήματα παραμένουν από τον χιονιά και τις χαμηλές θερμοκρασίες, παρά τον ήλιο που έκανε την εμφάνισή του στον Βόλο.
Η πρωτεύουσα της Μαγνησίας είναι χιονισμένη και προβλήματα υπάρχουν
εξαιτίας του πάγου σε πολλές συνοικίες κυρίως στα προάστια προς το Πήλιο.
Στο Πήλιο το χιόνι είναι άφθονο, αλλά ο πάγος δυσκολεύει τις μετακινήσεις με αυτοκίνητα. Στο μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου στο Πήλιο χρειάζονται αλυσίδες αφού η θερμοκρασία στα Χάνια είναι στους -13 βαθμούς, ενώ στον Βόλο μόλις και άγγιξε το 0.
Ανοιχτό είναι σήμερα και το χιονοδρομικό κέντρο στις Αγριόλευκες του Πηλίου, αλλά παρά το γεγονός ότι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί, χρειάζονται τα αυτοκίνητα αλυσίδες ,λόγω του πάγου στο οδόστρωμα.

Πηγή φωτογραφιών: skopelos-news.blogspot.gr
__________

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

Στο κέντρο του Ηρακλείου διαπιστώνεις τη γύμνια του κοινωνικού κράτους βλέπεις άστεγους τυλιγμένοι μέσα σε χαρτόνια και μπατανίες



Georgios Venianakis


Τετάρτη Βράδυ Γενάρης Κρύο πολύ κρύο Κάνεις μία Γρήγορη βόλτα να αλλάξεις τον αέρα σου στο κέντρο του Ηρακλείου Και διαπιστώνεις τη γύμνια Του κοινωνικού κράτους βλέπεις άστεγους τυλιγμένοι μέσα σε χαρτόνια και μπατανίες άλλος τα πόδια άλλο στο κεφάλι ένα πανέρι Σκέφτεσαι και πράττεις αναλόγως παίρνεις την μπουγάτσα στο χαρτί Μπαίνεις στο σπίτι και την ώρα που βγάζεις το μπουφάν και το κασκόλ συνειδητοποιείς ότι εκτός από εσένα Που πονάς βλέποντας την όλη κατάσταση.
 Είσαι χάλια Και χωρίς λόγο δεν ξέρεις τι σου φταίει αφήνεις την μπουγάτσα στην άκρη πίνεις μια Τσικουδιά για το κρύο Κάθεσαι στο τζάκι και παραμιλάς πόσοι Άλλοι Που δεν είδες και είναι κρυμμένοι σε αυτή την πόλη 
Άραγε είναι έτσι σ' αυτή την κατάσταση πόσοι άλλοι Που είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους έχουν τρυπώσει Σε διάφορα μέρη όπως είναι η ζεστασιά των Νοσοκομείων σκέφτεσαι διάφορα πράγματα πολλές οι σκέψεις Και λες μέσα σου δόξα τω Θεώ καλά είμαι εδώ Υπάρχουν και χειρότερα και τρισχειρότερα.
Καλό βράδυ !!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ