Η επικαιρότητα της μαύρης επετείου...
Γράφει ο Νίκος Παπαβασιλείου*
50 χρόνια μετά, αλλά το 2017 «θυμίζει» πολλά από το 1967. Γι’ αυτό η προσέγγιση των αιτιών και των όρων που οδήγησαν στην αμερικανοκίνητη φασιστική χούντα της 21/4/67 είναι χρειαζούμενη στον λαό μας γι’ αυτά που σήμερα ζει, γι’ αυτά που έχει μπροστά του. Είναι αναγκαία απέναντι στις αστικές δυνάμεις που σύρονται από τους ίδιους με τότε προστάτες τους και σέρνουν τον λαό σε αντιδραστικά αδιέξοδα.
Αλλά και απέναντι σε όσους βάλθηκαν να επανεκδώσουν σε νέες μορφές την προδοτική πολιτική της τότε ΕΔΑ, παραγράφοντας τον καθοριστικό ρόλο των ΗΠΑ στην επιβολή της χούντας, «εξαφανίζοντας» στις σημερινές συνθήκες τον κύριο εχθρό του λαού, τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.
Τα χρόνια πριν από τη χούντα ήταν φορτωμένα με γεγονότα και εξελίξεις κλίμακας στοΠΛΑΊΣΙΟ
της αντίθεσης των λαών με τους ιμπεριαλιστές, αλλά και των αντιθέσεων μέσα στον ιμπεριαλιστικό κόσμο. Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική. Σε πλήρη εξέλιξη η αμερικάνικη επέμβαση και η μεγαλειώδης λαϊκή πάλη στο Βιετνάμ.
της αντίθεσης των λαών με τους ιμπεριαλιστές, αλλά και των αντιθέσεων μέσα στον ιμπεριαλιστικό κόσμο. Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική. Σε πλήρη εξέλιξη η αμερικάνικη επέμβαση και η μεγαλειώδης λαϊκή πάλη στο Βιετνάμ.
Τεράστια σφαγή (μέχρι και 1,5 εκατομμύριο αγωνιστές) με πραξικόπημα των ΗΠΑ στην Ινδονησία. Αλλά και όξυνση της αντίθεσης των δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ), με παράλληλες ρωγμές εντός της Δύσης (αποχώρηση της Γαλλίας το 1966 από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ).
Ιδιαίτερα στην περιοχή μας, οι ΗΠΑ οργανώνουν επιθέσεις ενάντια στους λαούς της Μ. Ανατολής και δεν είναι καθόλου «συμπτωματικό» ότι αμέσως μετά την επιβολή της χούντας, στις 5/6/1967, το Ισραήλ εξαπολύει τον πόλεμο «των 6 ημερών» εναντίον της Αιγύπτου.
Την ίδια περίοδο στο ζήτημα της Κύπρου η επέμβαση της Ουάσιγκτον κλιμακώνεται, επιδιώκοντας την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, τη μετατροπή της σε αμερικάνικη βάση στη ΝΑ Μεσόγειο. Απέναντι σε αυτές τις αμερικάνικες αλλά και τις ανάλογες αγγλικές επιδιώξεις πυροδοτούνται μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις και στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα.
Στη βάση αυτών των διεθνών όρων και των αναγκών που για τα συμφέροντά τους διαμορφώνουν, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, που ήδη από το 1947 (δόγμα Τρούμαν) βρίσκεται στον αστερισμό της αμερικανοκρατίας, ενώ από το 1959 διαμορφώνει όρους σύνδεσης με την υπό εξέλιξη τότε ΕΟΚ.
Στην Ελλάδα, όπου οι αστικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται κατακερματισμένες σε οξύτατα αντιμαχόμενα κόμματα και φατρίες και μέσα σε 2,5 χρόνια πέφτουν 9 κυβερνήσεις.
Κανελλόπουλος και Παπανδρέου χαιρετίζουν και ομνύουν στο δόγμα Τρούμαν. ΕΡΕ, Ενωση Κέντρου (Ε.Κ.) μαζί με το παλάτι και υπό την άμεση καθοδήγηση του Αμερικανού πρέσβη Τάλμποτ επιχειρούν όλες τις πιθανές μανούβρες για να διαμορφώσουν μια σταθερή πολιτική λύση.
Ομως ο λαός, που κουβαλάει το φορτίο της εποποιίας ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, που συγκρούστηκε με την 8ετία Καραμανλή (1955-63), που έζησε στο πετσί του την πολιτική της Ε.Κ., τη θεωρούμενη ως «φιλελεύθερη πτέρυγα» της μεγαλοαστικής τάξης, με την οποία οι Αμερικάνοι είχαν επιχειρήσει μετά τον Καραμανλή να ανανεώσουν το χρεοκοπημένο καθεστώς, βρίσκεται απέναντι τους!
Εχει αποκαλυφθεί πλατιά όλη η σαπίλα του καθεστώτος, η χρεοκοπία των κοινωνικών του στηριγμάτων και των πολιτικών τους εκφραστών αλλά και ο επαίσχυντος ρόλος των Αμερικάνων.
Ετσι ο λαός, αψηφώντας την άγρια τρομοκρατία, εκδηλώνει κατάσταση επαναστατικού αναβρασμού με μεγαλειώδεις και μαχητικές διαδηλώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Η δολοφονία του Πέτρουλα (21/7/65) είναι κορυφαία στιγμή αυτή της πάλης, που συγκλονίζει τη χώρα. Μια πάλη που έχει απέναντί της και την προδοτική πολιτική της ΕΔΑ, που όχι μόνο δεν δίνει αγωνιστικά, πολιτικά και οργανωτικά στηρίγματα στον λαϊκό ξεσηκωμό, αλλά συμπαρατάσσεται με την αντίδραση για να την εξευμενίσει!
Ανάμεσα στα άλλα προτείνει την αμνήστευση των υποθέσεων Περικλή και Ασπίδα, ενώ η πρότασή της των «5 σημείων» (Ιανουάριος 1966) είναι μνημείο υποταγής και αυταπατών και απέναντι στους Αμερικάνους και απέναντι στην ντόπια αντίδραση.
Με αυτά τα δεδομένα οι Αμερικάνοι έκριναν ως αναγκαία γι’ αυτούς επιλογή και κατάφεραν να επιβάλουν τη φασιστική χούντα. Ηταν άραγε αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη; Οχι βέβαια! Ο λαός είχε τη δύναμη να την αποτρέψει και να πάρει στα χέρια του τις τύχες της χώρας.
Αυτό που θέλουν να αθωώσουν οι οπαδοί του «μοιραίου και αναπόφευκτου» είναι η πολιτική της υποταγής και του συμβιβασμού. Και αυτό που θέλουν να αποκρύψουν και να εξοβελίσουν είναι η γραμμή που υπηρετεί και δίνει νίκες και προοπτική στα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.
Η λαϊκή υπόθεση δεν τελείωσε και δεν τελειώνει! Και σήμερα μπορεί ο λαός μας να αντισταθεί στην άγρια καπιταλιστική επίθεση ενάντια στη φασιστικοποίηση που βάζει «κοινοβουλευτικό γύψο» στη λαϊκή πάλη. Και σήμερα μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε., και το «συνταγματικό της τόξο» μέσα στη χώρα.
Και σήμερα μπορεί να αγωνιστεί ο λαός μας, μαζί με όλους τους λαούς, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τους πολέμους που έφερε, τους ακόμα μεγαλύτερους που ετοιμάζει. Μπορεί και χρειάζεται. Και θα το κάνει.
_____________
* στελέχους τουΚΚΕ (μ-λ)
(μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου